Voor even terug in de werkelijkheid-'werken' in KL

Trouwe lezers,

Afgelopen tijd hebben we jullie nogal in de steek gelaten. Al bijna twee maanden geen berichtje online! Zou alles wel goed met ze zijn? En wat zijn die twee wel niet allemaal aan het doen? Zat je nou afgelopen maanden ook in stress op de bank en indentificieer je jezelf met deze vragen lees dan het onderstaand stuk. Herken je nou geen enkele vraag, ga dan eens bij jezelf na hoe je überhaupt op deze site bent beland.

Op het moment van schrijven zitten we alweer 10 week in Kuala Lumpur. Na een vermoeiende reis door Indonesie waren we toe aan een pauze. Via Garmtje (vriendin van mijn moeder) kwamen we terecht bij de familie van haar man Yip, woonachtig in (het zal u verbazen!) Kuala Lumpur. Waar we verwacht hadden om bij de familie thuis te slapen, blijkt het verhaal hier een wending te gaan krijgen. De familie is blijkbaar een hotel aan het bouwen en de kamers zijn bijna klaar, om een lang verhaal kort te maken, wij werden de eerste gasten van het hotel! Tegen die tijd was het nog echt een bouwplaats omringd door een hek met hangslot en een waakhond. De familie ontvangt ons erg hartelijk en zorgt goed voor ons. Sinds tijden hebben we weer een heerlijk warme douche en comfortabel bed! Die reispauze moet hier wel gaan lukken het hotel is heel centraal gelegen in het midden van de stad, genaamd bukit bintang met op elke hoek een shoppingmall!

Omdat we graag iets terug willen doen voor de gastvrijheid en accomodatie, plannen we een gesprek met de dochter. Dezelfde leeftijd als ons en teruggekomen uit Australie om alles op organisatorisch vlak voor het hotel te regelen. Na een leuk gesprek zien we het wel zitten om te helpen bij het opstarten van een nieuw drie sterren hotel met 120 kamers. Al gauw blijkt dat er nog een hele hoop moet gebeuren en slaan we de handen ineen en spreken af om de komende 1.5 maand samen te werken.

Onze Westers idealisme start natuurlijk met een planning, met name 'wat' en 'wanneer'. Al gauw komen we erachter dat ons idealisme voor nu de prullemand in gaat en we de verscheidene taken op ons af gaan laten komen. Zo verandert de openingsdatum constant, heeft de overheid nog geen uiteindelijke vergunning afgegeven en moet er nog een hele lading goederen worden besteld. Na de eerste dagen zagen we door de bomen het bos niet meer. Het lastige is dat we op veel dingen geen invloed kunnen uitoefenen, het infiltreren in het einde van een project blijkt toch lastigerer dan gedacht. We verschuiven onze focus op die zaken, die we kunnen beinvloeden. Zo werk ik aan een flowchart voor alle zaken omtrent de receptie, check-in en check-out procedure, die als input gebruikt worden voor de hotelsystemen. Albina kruipt tijdelijk in de huid van een HR-manager en gaat door alle solicitatiebrieven heen (60+) en selecteert ze voor een eerste gesprek. Daarnaast voert ze ook haar eerste sollicitatiegesprekken en bouwt zo gedurende het reizen relevante werk ervaring op! Samen voeren we ook enkele gesprekken met solicitanten en nemen uiteindelijk twee managementtrainees aan. Geinteresseerd in meer detail omtrent dit proces en het laten varen van onze westerse denkwereld... lees dan onderstaande alinea!

Wat doet een HR-manager in Kuala Lumpur?
Zoals jullie wellicht gelezen hebben, verblijven wij de komende 7 weken in Kuala Lumpur. Hier mogen we meehelpen met het openen & runnen van een hotel. Enkele taken zijn; trainingen geven, openingsceremonie plannen en uitvoeren, systemen met betrekking tot boekingen/gasten/geldzaken etc. bedenken, Standard Work Procedures maken, Marketing zaken..Een van de andere functies die ik de komende tijd ga vervullen is van de HR manager (personeelszaken). Dit verhaal gaat over mijn ervaring als een HR-manager van een middelgroot hotel.
Afgelopen week heb ik 48 sollicitaties doorgenomen voor de functie managementtrainee. Rond de 20 sollicitanten zijn gebeld voor een gesprek, enkelen reageerden niet (en ook niet via email). In ieder geval, vandaag stonden er 7 sollicitatiegesprekken op de planning (wat ik natuurlijk allemaal heb voorbereid, uitgeprint etc..). Hier komt het..
Sollicitant 1: Heeft gistermiddag een email verzonden dat ze niet komt i.v.m. ziekenhuis bezoek. Verder geen informatie.
Sollicitant 2: Na 15 minuten wachten heb ik hem gebeld en gevraagd waar hij was. Zijn antwoord was: het regent.. Jullie kunnen vast wel bedenken wat mijn reactie daarop was.. (In nederland regent het 70% van de tijd.. dus dan komen we maar niet?)
Sollicitant 3: Na 15 minuten te laat, heb ik gebeld en zij heeft opgehangen toen ze erachter kwam wie er belde..
Sollicitant 4: Heeft in de ochtend gemaild dat ze niet komt i.v.m. medical emergency. Verder geen uitleg en niet gevraagd voor het verplaatsen van het gesprek.
Sollicitant 5: Kwam niet opdagen en neemt telkens zijn telefoon niet op.
Sollicitant 6: Kwam niet opdagen, zijn neef nam de telefoon op en zei dat de sollicitant onbereikbaar was.
Sollicitant 7: Kwam op tijd (!) en had zelfs haar CV uitgeprint.
Dus, hier wonen en werken is een totaal nieuw avontuur en een uitdaging. De ervaringen die we meemaken zijn geweldig, we ontmoeten leuke mensen en doen gezellig dingen. Een uitdaging is de cultuur, hoe mensen hier werken en omgaan met elkaar (en met vrouwen). De mentaliteit en de standaarden van werk zijn toch ietsjes anders. Ben benieuwd naar de komende tijd hier ;)
Dus als antwoord op mijn vraag: Wat een HR-manager in Kuala Lupur? Wachten. De hele dag wachten op sollicitanten.

Naast bovenstaande activiteiten maak ik een filmpje voor de opening, heb een meeting met booking.com, maak foto's voor de website en besteld Albina voor 2000 euro spulletjes voor in de keuken uit China. Ook wordt er met de handen gewerkt, ik boor de nummers op de hotelkamer deuren, zet bureaustoelen inelkaar, installeer de minibar en kluisjes, maak kamers schoon en verwijder verf van de muren. Jaja we zijn van alle markten thuis!

De officiele opening is gepland naar aanleiding van de Feng Shui, een geloof uit China. Die berekend wanneer de gunstigste datum is omtrent toekomstig geluk. De dag begint met een groep monikken, die alle verdiepingen zegenen en daarna een gebed uitvoeren. Ook wij nemen deel aan deze activiteit samen met Garmtje en Yip. Wij ondervinden dat dusdanig lang op je knieën zitten toch wel enige oefening vereist en moeilijker is dan het lijkt. Yep, Garmtje en Yip zijn ook overgekomen uit Nederland op de opening bij te wonen. Mama heeft een pakketjes voor ons meegegeven bestaande uit; drop, paaseitjes, stroopwafels en kaas. Heerlijk!

Waar ze eerst over een kleine opening praten met een beperkt aantal gasten, waarvan enkelen blijven slapen, blijkt op de openingsdag dat ze hier wederom niet aan planning doen. De gastenlijst verandert op de dag zelf enorm en iedereen brengt vrienden mee. De opgemaakte dinerzaal, wordt daarom constant uitgebreid. Op de avond zelf zijn er uiteindelijk 200+ man! En wij vinden het allemaal wel erg chaotisch. Echter vermaakt iedereen zich prima en vloeit de wijn rijkelijk. Mij wordt verzocht om de grote baas aan te kondigen, toch wel een hele eer. Ik heet dan ook iedereen welkom namens het hotelpersoneel. De toespraak wordt afgesloten met het filmpje van de bouw, die ik de afgelopen tijd in elkaar heb gezet. Ook worden Albina en ik speciaal benoemd in de toespraak van de eigenaar. Al met al een geslaagde avond!

Ondanks dat het de 'opening' was, is het hotel nog niet officieel open. Het wachten is op de vergunning en de afronding van de laatste werkzaamheden. Echter is de druk even van de ketel, iedereen is meer ontspannen. Ook blijkt dat er minder werk is en we onze taken overgeven aan de managementtrainees. We hadden verwacht dat het hotel al operationeel zou zijn en er nog een tweede opening kwam. Helaas is dat allemaal opgeschoven, waardoor we achteraf gezien wel iets eerder weer hadden kunnen vertrekken, maar het geeft ons ook wat tijd om nog iets van de stad te zien. Zo wandelen we naar de ooit hoogste torens van de wereld, petronas towers, bezoeken vele markten en dwalen door de enorme geairconditioneerde shoppingmalls. Ja, het is hier warm, elke dag boven de dertig en rond vijfen een onweersbui waar we in Nederland u tegen zeggen. Ook bezoeken we de grootste discotheek van de stad en nuttigen de nodige maaltijden in de restaurants, want waar ter wereld haal je nu in een straal van tweehonderd meter, een verse cocosnoot, hokkien noodles (chinees), gebakken (egg) bun, thais, indisch, maleisisch en indonesisch... Op 6 maart waren wij 'officieel' 8 jaar samen, en dit moest natuurlijk gevierd worden. Die dag zijn we voor verandering uit eten geweest, maar dit maal.. in het donker! Dining in the dark is een ervaring, waarbij je volledig in het donker eet. Je wordt begeleid en het eten wordt geserveerd door blinde mensen. Tijdens dit diner (2/3 uur) hebben wij ervaren hoe het is om blind te eten & te drinken. In het begin was even wennen, waar is de wijnglas? Lepel? Waar is het eten en WAT is het ook? Al met al, een super geslaagde en gezellig avond (zeker een aanrader!).

Samen met Garmtje en Yip (haar man) maken we nog een dagtrip naar Melaka, ooit in handen van de Nederlanders gedurende de VOC tijd. We bezoeken hier een Museum en de graven van oude Nederlandse handelslieden. Ook wandelen door de Jonker street en vervolgen onze weg door een straat met typische Perenanakan huisjes, waarvan men zegt dat de Chinese, Nederlandse en Engelse stijl zichtbaar is. Waar de heenreis een dikke twee uur duurde, neemt de terugreis bijna 6 uur in beslag, door files, maar ook doordat we het verkeer hier toch niet helemaal gewend zijn en een aantal keren verkeerd rijden. Om de twee minuten door een nieuw tolhuisje tikt zelfs hier aan. Uiteindelijke belanden we bij een dorpje bekend om zijn heerlijke sate! Yip, de man van Garmtje trakteert ons op 60 stokjes en heerlijke satesaus! Toch kijk ik straks ook weer uit naar de heerlijke sate van opa en mama!! Jaja, jullie staan nog steeds heel hoog op de ranglijst!

Al met al zit onze reis in Maleisië er bijna op! Onze vliegtickets voor de komende tijd zijn geboekt, MAAR...... we hebben besloten om nog niet terug te keren naar Nederland. We vliegen namelijk op 11 april richting de Fillipijnen!! En dat is nog niet alles!!! Maar daarover meer, jaja als een echte schrijver eindigen we ditmaal met een cliffhanger.

Heel veel liefs,

The DuoExplorers

ps: voor geinteresseerden dit is de website van het hotel: www.innbparkhotel.com