Weer op pad

Na een intensieve werkperiode van twee maanden zijn wij ‘arbeiders’ toe aan een vakantie. De Filipijnen lijkt met zijn 7100 eilanden zeer geschikt. Alvorens we vertrekken hebben we nog gezellige dagen met de medewerkers van het hotel gehad. De familie is zo vriendelijk om ons samen met Garmtje en Yip naar het vliegveld te brengen. We zijn er dusdanig vroeg dat we te relaxt zijn en gedurende de last call naar de juiste gate rennen. Na een lange reis auto (1h), vlucht (4,5h), taxi (1h), boot (2,5h) en minivan (35min) arriveren we in het donker op het schiereiland Panglao, onderdeel van Bohol.

Bij aankomst krijgen we echter iets minder goed nieuws, dat we bewust niet eerder met jullie hebben gedeeld. De groep Abu Sayuaff (bekend vanwege de vele ontvoeringen en onthoofding van een Duitser dit jaar) heeft op de dag van onze aankomst een ontvoering geprobeerd te plegen om het eiland waar wij verblijven. Gelukkig wel op enkele uren afstand rijden van ons, maar toch dichtbij. De politie heeft ze kunnen onderscheppen, wat uitmondde in een schietpartij met meerdere doden en waarbij ook 1 van de kopstukken is gedood. Natuurlijk heeft de politie het gebied daarna als veilig verklaard. Zojuist heeft ons echter het nieuws bereikt dat er nog 5 voortvluchtigen zijn en omdat de politie en militairen niet in staat zijn ze op te sporen er nu 1miljoen peso's (20 duizend euro per hoofd op staat). Gelukkig kunnen we jullie melden, dat wij het gebied hebben verlaten. Mocht je er meer over willen weten kijk dan even op deze website http://nos.nl/googleamp/artikel/2168383-bomaanslagen-en-ontvoeringen-voorkomen-in-filipijnen.html

De eerste dagen besteden we aan het acclimatiseren, uitproberen van de Filipijnse keuken en veelvuldige consumptie van koude San Miguel biertjes. Ook verkassen we in verband met de paasdrukte en komen terecht in een erg leuk klein resort met een Nederlandse eigenaar. We kopen verse vis op de markt en grillen tonijn en een stukje nationale vis. Daarnaast blijft Yip maar gegrilde kip en varken aanslepen!

Naast al het eten en drinken is het ook tijd geworden om een en ander te verkennen. Zo besluiten we een dag het water op te gaan en concluderen, dat dit op de derde dag in de Filipijnen niet heel verstandig is geweest. We keren namelijk als twee kreeftjes weer terug. Vroeg in de ochtend spotten we twee grote groepen dolfijnen. Wat we ook zien zijn ongeveer 100 boten die allen aan kop willen liggen wanneer er weer een dolfijn opduikt. Wat ontstaat is een komisch tafereel, 1 motor start en honderd anderen volgen, hierdoor is het meer een dolfijnenjacht geworden. Toch blijven het geweldige beesten om te zien. De volgende stop is een klein eilandje, die helaas overladen is met toeristen. Het snorkelen is mooi, maar wanneer we meer Aziaten in zwembandjes zien dan vissen is de lol er wel af. Op het einde doen we een zandbank aan, dit is wat ons betreft ook de mooiste stop. Het water is turquoise en het zand is wit. Wanneer ze er ook nog eens kokosnoten, verse zee egels en gebakken banaan verkopen is ons droomeilandje gevonden. De zee-egels zijn vers en smaken als oesters, ze voegen er een klein beetje azijn aan toe wat het tot een heerlijk aperitief maakt.

Naast het verkennen van de wateren is het tijd geworden om de binnenlanden in te trekken. We huren een scooter en gaan samen met een ander Nederlands stel op pad. De natuur is erg groen en de wegen zijn goed te bereiden. Na een kleine twee uur komen we aan bij de Loboc rivier. Wij besluiten echter niet met de boot te gaan maar te gaan ziplinen! Dit was werkelijk waar supergaaf! De zipline is een 500 meter lange kabel over de rivier heen, echt een hele vette ervaring met de nodige adrenaline. Naast de zipline bezoeken we de kleinste aapjes ter wereld met in verhouding enorme ogen! Ze zijn superschattig maar zijn helaas ‘overgeleverd’ aan toerisme. Het is een conservatorium en de beestjes hebben ruimte, echter wordt er erg veel lawaai gemaakt en komen mensen veel te dichtbij. Het beestje hoort overdag te slapen maar zat nu ook vaak met de ogen open. Via een prachtige weg omringd door bos komen we uiteindelijke bij de zogenaamde chocolade bergen. Na een kleine wandeling volgt een uitzicht over kleine heuvels die beginnend bruin aan het worden zijn door de droogte, vandaar de naam. Een lange terugtocht volgt. Op de brug naar het schiereiland volgt nog een fotoshoot met locals en een prachtige zonsondergang. Uiteindelijk keren we in het donker weer terug. In de avond nemen we een kort local diner voor een paar euro en vervolgens ga ik op stap met de de jongen die in het resort werkt. We genieten van de prachtige livemuziek op het strand.

In deze avond komt ook even een minder mooie zijde aan het licht. Kindertjes die in de avond met een klein gitaartje muziek maken en bedelen. Als een westerse dame er achter komt, dat er een vermoedelijke eigenaar van de kinderen op het strand zit ontstaat een heftige ruzie vlak achter ons. De man weet de dame te bereiken grijpt haar bij de hals alvorens een horde locals hem weet weg te voeren..

Ook besluit ik nog dichter bij de lokale cultuur te willen komen en ga met de jongen van het resort naar een hanengevecht. Ik kon me hier nog niet echt een voorstelling van maken, maar hier zal gauw verandering in komen. Waar ik een klein kring van mensen verwachte blijkt hier een heel stadion te zijn gebouwd, waar 500+ mensen hebben plaatsgenomen om te gokken. We betalen de entree van 50 eurocent en nemen plaats op de tribune, het is werkelijk waar een gekkenhuis. Vlak voor het gevecht begint zoekt iedereen een gokpartner op de tribune en de bedragen verschillen vanaf een tiental euro’s tot meer dan honderden euro's. Ze laten de hanen kennis met elkaar maken, zorgen dat ze gevechtsklaar zijn en opgefokt zijn alvorens ze in de ring worden gegooid. Een kleine minuut later is een van de hanen er geweest en begint het uitbetalen. Overal vliegen propjes biljetten om zo de schulden af te lossen of winst in ontvangst te nemen. Dit tafereel herhaalt zich elke vijf minuten en gaat de hele middag door! De reden, waarom de hanen zo snel gedood worden, kom ik snel achter.

We komen in gesprek met de man die de hanen voorbereid en een vlijmscherp mes bevestigd aan de achterpoot van de haan. Het is secuur werk en neemt een tiental minuten in beslag. Ook komen we bij het zogenaamde hanen ziekenhuis, waar gewonde overwinnaars worden gehecht en behandeld waar nodig... Tja ik wilde meer cultuur en dat heb ik bij deze gekregen.

Op de terugreis gaan we via de grote stad langs de markt, kopen verse inktvis, garnalen en nog wat losse visjes. De jongen van het resort bereidt dit op de bbq voor ons, simpel, met veel limoen en wat zout en dat smaakt niet verkeerd. Hierna praten we nog wat na met Yip en Garmtje, want de volgende dag zullen we ze helaas achterlaten en vertrekken wij naar een nieuw eiland. We beseffen ons dat we meer dan een maand bijna elke dag wel even contact hebben gehad en veel leuke dingen samen hebben gedaan, waarvoor we ze nogmaals hartelijk bedanken!

Het eiland Siquijor is onze volgende bestemming, via de tricycle, boot en scooter komen we aan in het stadje San Juan. Veel accommodaties zijn helaas vol en we belanden op een gezamenlijke vieze slaapzaal, maar hebben wel een fantastische locatie! Ps. De slaapzaal hebben we na twee nachten verlaten, omdat een jongen dacht wel even in de douche te kunnen gaan staan plassen met het water stromend, omdat het toilet bezet was. Uhmm met de al aanwezige viezigheid was dit de druppel, bij toeval komt er op het moment van vertrekken een kleine privé kamer vrij en we nemen die dan maar. Deze kost ons maar 8 euro in plaats van 12 haha.

Het eiland Siquijor is gemoedelijk, we relaxen er heerlijk genieten van de prachtige zonsondergang en dineren op de brug bij kaarslicht met tonijnpasta en als dessert mangotaart. Deze mangotaart valt vervolgens iedere avond in onze wel gevoede buiken.

De wegen op het eiland zijn goed en dus is het eiland bij uitstek geschikt om met de scooter te verkennen. Zo komen we terecht bij een natuurlijke vis-spa, die zich onder een eeuwenoude boom bevind. Hier wordt wederom bevestigd, dat we beide redelijk kietelig onder de voeten zijn en Albina houdt het niet veel langer dan 5 sec uit in het water. Als beloning voor de vijf sec beloont ze zichzelf met een kokosnoot. Het eiland bevat ook prachtige watervallen, wij doen er twee aan. Albina zet haar waterangst van zich af en slingert als een half piraat half aap via een liaan de koude waterval in, challenge accomplished. De volgende waterval is nog mooier en groter, ik krijg het voor elkaar een salto via de liaan te maken en zal de komende dagen mij armen voelen door het groot aantal benodigde pogingen. Naast de waterval komen we op een mooi zandstrand, waar ik nog van een tien meter hoge cliff kan springen. De dagen sluiten we zo af, dat we voor de mangotaart weer terug zijn!

We beleven het eiland ook een dag als een local, wat voortvloeit uit een leuke ontmoeting met locals en een Duitse Turk waar we veel mee optrekken. In de avond wachten we tot de vissersbootjes terugkomen en krijgen een aantal kleinere tonijnen. Op de bbq met enkel zout smaakt dit heerlijk! De locals nodigen ons vervolgens in de ochtend thuis uit om kokoswijn te proberen, al is het niet onze favoriet, toch nuttigen we genoeg. Er blijken veel vitaminen in te zitten en het is volledig natuurlijk. Naast het drinken bereiden ze een maal voor ons, een kip uit de tuin moet er aan geloven en wordt snel geslacht. Ze bereiden voor ons de ‘tinola chicken’, bereidt met citroengras, gember, uien, aardappel en zout, geserveerd als een soep. In de middag is het tijd voor een siësta en een romantische strandwandeling bij ondergaande zon. In de avond hebben de locals vervolgens een feestje georganiseerd. Bij hun huis heeft een band zich verzameld en wordt er goede muziek gemaakt en vloeit de locale rum van 2 euro per fles rijkelijk. Ze bereiden wederom tonijn en met een twintigtal personen beleven we gezellige avond! Dit was tevens onze laatste avond in Siquijor en een mooie afsluiting alvorens we naar Zuid-Cebu vertrekken.

Onze eerste indruk van de Filipijnen is zeer goed. De mensen lachen veel en zijn tot dusver altijd vriendelijk. Het leven lijkt hier in een eerste oogopslag relaxt en simpel en dat voelt goed aan. Dit heeft ook zijn weerslag op de Filipijnse keuken, het voedsel is simpel maar smaakvol. De geur van geroosterd varken en verse bakkerijen hangt hier in de straten. En de talrijke en vel gekleurde vervoersmiddelen wanen ons wederom in een andere wereld!

Het is heerlijk om weer op verkenning te zijn en een nieuwe cultuur te mogen ervaren. Waar we in het begin voornamelijk voor de stranden gingen doen we het land hier echt te kort mee. Eerlijk gezegd overtreft het onze verwachtingen nu al en we hebben nog meer dan twee week te gaan!

Reisgroetjes