Crazy Sulawesi deel 2

Na een zeer lang eerste deel hierbij de de opvolging! Er zit wederom een lijst van fotos bij om jullie een beeld te geven van wat we meemaken.

Om richting de Togean eilanden te komen wacht ons eerst een lange rit door de bergen, we besluiten hiervoor een auto met twee chauffeurs in te huren voor de schappelijke prijs van 50 euro. Het blijkt een super lange rit door mooi bergachtig gebied te zijn. Uiteindelijk zijn we 18 uur onderweg naar het Ampana, de plek waar de ferry de volgende dag zal vertrekken. Echter heeft Albina overdag veel pijn gehad en dit houdt in de nacht en ochtend nog steeds aan, zo komt het dat we samen naar het ziekenhuis gaan om toch een check te doen. De dokter bevestigd ons dat er niets gebroken is in Albina haar voet, maar het wel een fikse kneuzing is die ons nog wel een tijdje gaat achtervolgen. 
 
In plaats van de 6 uur durende ferry nemen we de snelboot naar het hoofdeiland van de togeans, vanaf hier hebben we een pick-up om door te gaan naar onze bestemming. Dit is het kleine Kadidiri eiland, waar enkel 3 resorts zitten en voor de rest alleen jungle en een aantal stranden te vinden zijn. Echter is het weer het komende uur te ruig om met het kleine bootje die kant op te gaan. We wachten in een woning die half boven het water hangt, zoals de hangende keukens in Appingedam, maar dan anders. Wanneer de kapitein het uiteindelijk goed genoeg acht stappen we op het bootje met aan weerszijden bamboe vlonders on ons van extra stabiliteit en drijfkracht te voorzien. Normaal zou dit met een speedboot gaan, alleen is deze op het moment niet aanwezig, en zo wordt de gewoonlijke overtocht van een half uur nu anderhalf uur en staat Albina doodsangsten uit wanneer we telkens weer op de golven klappen. Eenmaal in de beschutting van een van de eilanden zien we echter ook de schoonheid waarom we hier zijn. We varen langs de mangroves waar zoutwaterkrokodillen leven en langs de zogenaamde gypsies (Bajo). De gypsies leven op kleinen huisjes op palen in de zee. Uiteindelijk komen we dan bij het Kadidiri paradijs aan en dit moet voor ons iets meer luxe en rust worden. Omdat de standaard kamer, welke we geboekt hadden, deels in de jungle zit en voorzien is van vele gaten voor de grote spinnen en slangen die hier voorkomen, besluiten we de luxe bungalow aan het strand te boeken. De kamerprijs is 40 euro per nacht, maar daar zitten dan ook drie heerlijke maaltijden bij inbegrepen. We ontmoeten hier veel mensen, lezen boeken, snorkelen (zien een dodelijke zeeslang) en genieten van de zonsondergang vanaf de pier. Het weer zit ons erg mee, echter begint de zee ruiger te worden en verwoest in de nacht een deel van de houten pier. Omdat Albina haar knie en voet nog niet volledig genezen zijn besluiten we hier in totaal 8 dagen door te brengen.
 
De togeans zijn op dit moment nog een klein verborgen paradijsje. Door het weer van de afgelopen dagen (ruige zee) heeft niemand het eiland kunnen verlaten. Uiteindelijk verlaten we dit paradijsje met medereizigers en vervolgen onze trip naar Gorontalo. De tweewekelijkse ferry zal ons in 14 uur naar het vaste land in het noorden brengen. De ferry is een nachtferry, en we slapen op de grond in het business gedeelte, wat inhoudt dat het airconditioning heeft. Onder de stoelen en banken brengen we de nacht door en pakken zo behoorlijk wat slaap. Eenmaal in de haven van Gorontalo huren we een auto met 5 man (naast ons een Belgisch koppel en Australische jongen). Helaas gaat er iets mis. Wij hebben een deal gemaakt met 1 persoon die engels spreekt en deze heeft uiteindelijk ons een chauffeur toegewezen. De chauffeur wil meer geld zien (van deze engelssprekende meneer), maar krijgt dit telefonisch niet voor elkaar. Dit spel houdt de hele dag aan en we transporteren onszelf maar langzaam voorwaarts en zullen uiteindelijk ook niet de gewenste eindbestemming bereiken. Waar we uiteindelijk na twaalf uur rijden wel eindigen is het politiebureau. De chauffeur wil dat we een verklaring afleggen omtrent de 20 euro die hij niet heeft gekregen van de bemiddelaar in de haven. Echter hebben wij hier weinig zin in en besluiten na een klein gesprek met de politieman al onze spullen te pakken en ervandoor te gaan. De chaufeur rent nog wanhopig achter ons aan, omdat hij nu wel erg weinig geld voor deze rit heeft gekregen (wij hadden namelijk alleen borg betaald en weigeren meer te betalen aangezien we niet op onze eindbestemming zijn). Wij zijn er echter helemaal klaar mee en gelukkig geeft hij het na een paar honderd meter en een aantal dreigende momenten verder op. Hierna besluiten we de eindbestemming, wat een natuurpark was, en nog drie uur rijden aan ons voorbij te laten gaan. De volgende middag zullen we met dezelfde groep richting het duikparadijs genaamd  “bunaken”  gaan.
 
Met de lokale boot trotseren we de toch wel enorme golven en een dikke regenbui. Albina beleeft hierdoor wederom geen fijne overtocht. Bij aankomst op het eiland moeten we zo'n dertig minuten wandelen voordat we bij de locatie aankomen. Ook hier is het een all inclusive, waar veelal heerlijk vis geserveerd wordt. Zo ligt er op een avond een enorme red snapper van bijna een meter bij het buffet. Maar de voornaaste reden dat we hier zijn is om de onderwaterwereld te bewonderen. Voor het resort ligt gelijk een mooi rif welke uitstekend met snorkel verkend kan worden. Echter willen we meer en besluiten daarom te gaan duiken, ook Albina gaat na de positieve duik in Egypte wederom onderwater. Hier duiken blijkt een geweldige ervaring te zijn, het koraal is super en de schildpadden en vele andere onderwater wezens doen ons versteld staan. Albina is in het begin toch wat zenuwachtig, en de instructeur gaat toch wel erg snel de diepte in. Echter ontspant ze na een aantal momenten en haar instructeur laat haar kennismaken met de onderwaterwereld, op een bepaald moment komen we elkaar tegen en kunnen zo dus ook nog even samen duiken, helemaal geweldig! Omdat ik er nog niet genoeg van heb doe ik de volgende dag nog een duik, dit is wederom bij een muur van koraal en het wemelt van de schildpadden. We duiken rond 20 meter diepte en blijven zo`n 55 minuten onderwater, met een super voldaan gevoel verlaat ik het water. In de avond genieten we van wat live muziek in de kleine reggae bar alvorens we de volgende dag (over een gelukkig kalme zee) naar het vaste land van Sulawesi terugkeren (Monado).
 
In de stad Manado is vandaag de afsluitende optocht van de Chinese nieuwjaarsviering. Wanneer we bij de tempels aankomen blijkt het al een drukte van jewelste. Eechter zullen we nog twee uur in de hitte moeten wachten voordat de optocht begint. De straten stromen steeds voller en bij het begin van de optocht is Albina zo klaar met het geduw dat ze verderop gaat staan om op mij te wachten. Ze kon daarnaast toch niets zien door haar gigantische lengte van 1,64.  De optocht is een ervaring opzichzelf, zo komen er Chinese draken langs, vele muziekkorpsen en er wordt een oude oorlogsdans uitgevoerd. Het meest extreme wat we zien zijn personen die op een troon worden gedragen en het gezicht doorpierced hebben met lange ijzerdraden. Alsof dat niet genoeg is, slaan ze zichzelf met een zwaard constant op hun rug wat tot rode striemen lijdt. De personen lijken volledig in trance en op bepaalde momenten stoppen de dragers van de troon en begint de desbetreffende persoon met het zwaard zijn tong in te snijden. Een vreselijk tafereel om te zien en het publiek deinst dan terug van de aanblik, de man met het zwaard, doorspiets met ijzer in zijn wangen en bloed lopend over zijn kin. Naast de optocht blijken wij zelf een attractie voor de mensen hier, we hebben het niet geteld maar vermoeden wel 50tig keer op de foto te zijn geweest met onbekenden.
 
De volgende dag besluit ik met de scooter een markt, op een uur afstand van Manado, te bezoeken. Dit schijnt een grote, maar extreme markt (tomohon) te zijn, waar naast de gebruikelijke groenten en fruit ook anaconda's, honden, katten, vleermuizen en ratten worden verkocht. Dit is dan ook precies de reden waarom Albina niet mee wil. Naast dode dieren worden er ook levende honden en katten aangeboden, waarvan ik niet weet of die ter plekke worden geslacht. Echter na het lezen van een aantal verhalen verwachten we dit wel. Al vind ik het vreselijk om te zien en zijn de eetgewoontes bij ons anders, toch laat reizen ook zien dat het niet overal hetzelfde is. Waarom is het geen problemen om miljoenen kippen, varkens en koeien te slachten, maar maken we in de westerse wereld enorme ophef over honden? We vinden het zelf moeilijk om er een hard oordeel over te hebben en is dit toch het onderdeel van de reis.. andere landen, nieuwe eetgewontes. Echter laten we het proeven achterwege... Toch geïnteresseerd in een stukje anaconda? Voor maar 3 euro heb je een kilo in huis hier, en de ratten worden voor 80 cent op een stokje verkocht, klaar om verorbert te worden.
 
Naast de veelbesproken markt bevat de omgeving ook prachtige vulkaan meren en natuurlijk vulkanen. Het vulkaanmeer heeft mooie kleuren en is een bezoekje waard, helaas gooit hevige regenval roet in het eten en keer ik daarom eerder huiswaarts. Samen met Albina shoppen we nog wat in Manado en maken ons op voor een vroege ochtend, om vier uur staat de taxi namelijk voor de deur om ons naar het vliegveld te brengen. Eerst een vlucht naar Jakarta, waar we de hele dag op het vliegveld spelletjes zullen spelen en dan een zeer relaxte avondvlucht met KLM onder het genot van een glaasje wijn (eerste alcoholische versnapering na oud en nieuw) en een film sinds lange tijd. Zo landen we laat in de avond in Kuala Lumpur waar ons een nieuwe uitdaging staat te wachten. Hierover later later meer!