Transmongolie express - deel 2
Blijf op de hoogte en volg Nick
02 Oktober 2016 | Rusland, Lysaya Gora
De afgelopen tijd hebben we genoten van de natuur rond het Baikal meer en zullen in vogelvlucht (hopen we) onze ervaringen beschrijven.
Om het bakailmeer te bereiken hadden we eerst nog een 1100 km lange reis voor de boeg van Krasnoyarsk naar Irkutsk. Vroeg in de ochtend stappen we in de taxi en worden in het 5 minuten durende ritje uitgehoord over het geloof. We komen er steeds meer achter dat geloof in Rusland een grote rol speelt en dat mensen ons regelmatig willen overtuigen dat geloof belangrijk is. Deze taxichauffeur gaat vastberaden te werk en drukt ons een bijbel in de hand welke we echt moeten gaan lezen. Echter besluit Albina te proberen 'm te verstoppen achter de stoel. De man is niet gek en heeft wel door dat we hem niet meenemen.
De treinrit is erg rustig en we kletsen wat met onze medereiziger (70-jarige gepensioneerde). Hij doet zijn leeftijd eer aan en is al met zijn 50ste met pension gegaan. Hij probeerde zijn vroegere Duits weer wat te oefenen en vertelt over zijn familie. In de nacht houdt hij me wel wakker, doordat hij constant wakker schrikt en last heeft van astma-aanvallen. Gedurende de reis zijn we wederom door een tijdzone gereisd, waardoor het hier nu alweer 6 uur later is dan in Nederland.
Vroeg in de ochtend staan we op het station in Irkutsk en besluiten verder te reizen naar het Baikal meer. Via de lokale, zeer oude tram en een busje bereiken we het meer. Het Baikal meer is het grootste zoetwater meer te wereld, bevat zo'n 20% van al het zoetwater op aarde, is zo'n 60 km breed en 600??? km lang. In de winter is het meer grotendeels bevroren en ligt er een pak ijs van meer dan een meter dik. De auto's rijden hier dan gewoon over het meer wat ons toch ook wel een gaaf gezicht lijkt. Het water is super helder en heeft een mooie azuurblauwe kleur. Dit moet ook wel prachtig ijs opleveren, van de winter de alternatieve Elfstedentocht toch maar hier laten plaatsvinden? Verder zouden er tussen de 80-en 100.000 zoetwater zeerobben hier verblijven, welke hier weinig natuurlijke vijanden hebben.
We komen terecht in een zeer oud, maar mooi gelegen hotel. Het hotel is vervallen in de badkamer ziet er niet best uit. Er komt zelfs bruin water uit de kraan, gelukkig verdwijnt dit nadat de kraan lang heeft opengestaan. We besluiten dan ook maar één nachtje hier door te brengen.
De komende vier dagen brengen we dus door in het stadje Listvyanka aan het meer. We overnachten bij een local, die boven haar huis een aantal kamers heeft gebouwd. Het ruikt er naar hout, de prijs is laag en de douche is heerlijk. Al met al een prima uitvalsbasis om het meer te verkennen. We genieten van de heerlijke vers gerookte vis (omul), shaslick, plof (Russische nasi) en proberen wat verschillende biertjes, tis hier net alsof we op vakantie zijn. Een mooie hike van 30 km mag niet ontbreken. Op een redelijke zonnige dag, doch koude dag, beginnen we aan " the great baikal trail". Na een redelijk taai begin door het bos bereiken we uiteindelijk de kust, vervolgen onze route langs de kliffen en wandelen over de verlaten witte strandjes. Wat ons wel opvalt is dat er veel Chinezen zijn, onderweg pikken we nog een gestrande Chinees op welke we van voedsel en water voorzien. We besparen jullie daarbij weer een artikel in het AD van een vermiste Chinees rond het baikal meer (bedankjes kunnen geplaatst worden onder in de rubriek hieronder). Door haar worden we bedankt met haar email adres en zijn altijd welkom als we info nodig hebben. Uiteindelijk moeten we nog rennen om de boot terug te halen van 5 uur, omdat die van 6 helaas vol was. De boot is in mum van tijd weer terug en we vragen ons enigszins af waarom wij over dat stukje 6 uur gewandeld hebben. Toch zullen we iedereen aanraden hier te wandelen, te genieten van de rust, prachtige natuur, een frisse bries, mooie stranden en het vele moois het meer ons te bieden heeft.
Na de nodige ontspanning aan het meer gaan we terug richting Irkutsk. We ervaren de enigszins oude grauwe stad met zijn vele Siberische houten huisjes, mooie kerken, grote markt, lange boulevard en enkele gedenkmonument welke ons herinneren aan de oorlogsslachtoffers in de tweede wereld oorlog. Ook doet het ons beseffen dat Rusland ook de nodige levens heeft moeten opofferen om Europa te ondersteunen en onder de greep van Hitler vandaan te komen. Naar zeggen werden de Russen met zeer schaars gereedschap op pad gestuurd wat mede heeft geleidt tot hoge sterfte cijfers. Irkutsk heeft ons positief verrast wat waarschijnlijk ook beïnvloed is door het mooie weer wat ons gegeven was. We besluiten de dag met een Russische kop borsch, wat een bietensoep is, af te sluiten.
Nadat vele mensen ons hebben geadviseerd toch naar het Olkhon island te gaan, en wij niet erg gebonden zijn aan tijd, besluiten we het advies op te volgen. Het gevolg is een 6 uur lange hobbelige busrit richting het midden van het baikal meer. Met een pondje worden we overgebracht waarna we nog een uurtje in het busje mogen zitten stuiteren en daarbij voorzien worden van een gratis massage. Het eiland is namelijk (nog) niet voorzien van geasfalteerde wegen, wat het vervoer moeilijker maakt en daarmee de echte massa misschien wel voorkomt. Toch zien we ook dat er erg veel hotels in aanbouw zijn en hopen dat het eiland zijn mooie en ongerepte natuur zal behouden. Omdat het laagseizoen is, wat we begrijpen doordat het al redelijk fris is, zijn vele locaties al dicht. Toch besluit een local de poorten voor ons te openen als ze hoort dat we met vier personen voor 3 nachten komen. In de bus hebben we namelijk twee Nederlandse mannen (Niels en Jan Maarten) ontmoet van 30 jaar welke samen op reis zijn, het is dusdanig gezellig dat we alle dagen samen zullen optrekken. Eigenlijk is het meer een weekendje weg met vreemden, wat leidt tot vele leuke en interessante gesprekken.
We blijken wederom een perfecte uitvalsbasis te hebben wat we ervaren na een wandeling van 5 minuten. Deze brengt ons naar een klif en geeft ons mooi uitzicht op de zonsondergang. Blijkbaar waren meer mensen op dit idee gekomen en het stikt hier dan ook van de Chinezen met enorme camera's en naar vermoeden ladingen sd-kaarten. Want die Chinezen die knippen er op los met de meest geavanceerde apparatuur. Al neemt door de massa (wat trouwens relatief is) de magie toch een beetje af, het blijft een mooi uitzicht. Later blijkt dat foto's maken ook best een sociaal event is, door wat foto's van anderen te maken ben je zomaar in gesprek met mensen over heel de wereld! Wanneer de avond valt, het eiland zijn opgedane warmte snel verliest en de sterrenhemel + Melkweg zichtbaar worden door de weinige luchtvervuiling, sluiten we dag af met een wandeling door het dorpje.
Het eiland zal de volgende dag per mountainbike verkend gaan worden en met goede fietsen gaan we op pad. Na enige tijd wordt ons duidelijk dat dit niet het eerste beste terrein is om te gaan mountainbiken en zeker niet voor beginners, zoals ons. Het eiland heeft namelijk nogal een gevarieerd landschap, van bijna woestijnzandachtige taferelen, vlaktes en duinen, tot aan bossen en bergjes en hoge kliffen langs de kust.
De eerste echt grote beklimming blijkt dan ook enorm te zijn. En onder redelijk wat gevloek en getier stappen we uiteindelijk allemaal van de fiets. Nu echt sporten toch al een tijdje geleden is blijkt dit toch wel een uitputtingsslag. Albina loopt op het puntje van haar tong (wat er best pijnlijk uitziet) en heeft eigenlijk geen energie meer over. (Albina typt nu: "Het was echt echt echt heel zwaar. Geloof me. Had ik maar meer lessen spinning gevolgd!") Toch lopen we naar de top en zien daarna gelukkig een afdaling. Langs een droog meer bereiken we uiteindelijk de andere kant van de kust wat ons toch een voldaan gevoel geeft. Afdaling was binnen tien minuten (klim duurde een uur) en ging gepaard met tranende ogen, hobbelde fietsen en gigantische snelheden. Ik vlieg nog twee keer uit de bocht, maar kom er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf. Aan de kust schijn je hier zeerobben te kunnen zien, maar helaas spotten we die niet. Twee Russische stellen, die ons voorbij zijn gekomen in een 4x4 jeep, voorzien ons van lekkere soep en komkommers en tomaten. Vers water halen we uit het meer en vol goede moed starten we de terugweg. Deze bleek langer dan we dachten. Na een tour van 40 kilometer in totaal 7 uur nemen we plaats aan het avondeten met een pijnlijke reet en vermoeide benen.
Daarnaast besluiten we het meer te verkennen met een tour en zien daardoor het grootste deel van de westkust en komen uit bij het meest noordelijke puntje. Het blijkt de moeite waard en levert ons prachtige uitzichten op. Als lunch krijgen we oegasoep, ook wel vissoep, bereid op een klein vuurtje en is erg lekker. Deze hele tour zitten we in een klein busje, ohja. Ik had jullie al ingelicht over die massage... , nou dit ging er nog even wat harder aan toe. We hebben redelijk respect voor de chauffeur en hebben denk ik nog nooit over zulke slechte wegen gereden.
De volgende dag worden we alweer vroeg opgepikt door een chauffeur om terug te gaan naar Irkutsk. In 6 uurtjes staan we weer op de markt, nemen afscheid van onze ontmoette medereizigers en zoeken toch enigszins vermoeid ons hostel op. Na een aantal dagen redelijk basic op het eiland trakteren we onszelf deze avond op een flesje wijn en sushi.
Vandaag verlaten wij met de tram Irkutsk over de rivier naar het treinstation. Nadat we de zomer en de herfst al hebben ervaren in Rusland, begint nu de kou het land te bereiken. Met enige sneeuwvlokken in lucht verlaten we het station voor toch één van de mooiste treinritten tot nu toe. Door de heuvels (wat zorgt voor een bochtig spoor) en langs het Baikal meer vervolgen we onze reis naar Ulan-oede. Dit zal onze laatste stop in Rusland zijn. Naar horen en zeggen zijn hier de Mongoolse invloeden al sterk zichtbaar. Wij hebben al kunnen ervaren dat de mensen in Siberië er donkerder uitzien en qua uiterlijk in ieder geval niet lijken op het volk uit Moskou. Zo komen we langzaam maar zeker dichtbij de Mongoolse cultuur en het is mooi om de kleine verandering waar te kunnen nemen door meer dan 6000 km met de trein door een land te reizen.
We voelen ons beide fit en zijn klaar voor nog meer avonturen. Zo nu en dan is een vast plekje ook wel fijn en dit doet ons dan even aan huis denken. Toch overwint onze nieuwsgierigheid om het nieuwe te ontdekken van de huiselijke gevoelens, daar hebben we immers in de toekomst nog genoeg tijd voor. Jullie zien ons nog lang niet weer terug!
Om het bakailmeer te bereiken hadden we eerst nog een 1100 km lange reis voor de boeg van Krasnoyarsk naar Irkutsk. Vroeg in de ochtend stappen we in de taxi en worden in het 5 minuten durende ritje uitgehoord over het geloof. We komen er steeds meer achter dat geloof in Rusland een grote rol speelt en dat mensen ons regelmatig willen overtuigen dat geloof belangrijk is. Deze taxichauffeur gaat vastberaden te werk en drukt ons een bijbel in de hand welke we echt moeten gaan lezen. Echter besluit Albina te proberen 'm te verstoppen achter de stoel. De man is niet gek en heeft wel door dat we hem niet meenemen.
De treinrit is erg rustig en we kletsen wat met onze medereiziger (70-jarige gepensioneerde). Hij doet zijn leeftijd eer aan en is al met zijn 50ste met pension gegaan. Hij probeerde zijn vroegere Duits weer wat te oefenen en vertelt over zijn familie. In de nacht houdt hij me wel wakker, doordat hij constant wakker schrikt en last heeft van astma-aanvallen. Gedurende de reis zijn we wederom door een tijdzone gereisd, waardoor het hier nu alweer 6 uur later is dan in Nederland.
Vroeg in de ochtend staan we op het station in Irkutsk en besluiten verder te reizen naar het Baikal meer. Via de lokale, zeer oude tram en een busje bereiken we het meer. Het Baikal meer is het grootste zoetwater meer te wereld, bevat zo'n 20% van al het zoetwater op aarde, is zo'n 60 km breed en 600??? km lang. In de winter is het meer grotendeels bevroren en ligt er een pak ijs van meer dan een meter dik. De auto's rijden hier dan gewoon over het meer wat ons toch ook wel een gaaf gezicht lijkt. Het water is super helder en heeft een mooie azuurblauwe kleur. Dit moet ook wel prachtig ijs opleveren, van de winter de alternatieve Elfstedentocht toch maar hier laten plaatsvinden? Verder zouden er tussen de 80-en 100.000 zoetwater zeerobben hier verblijven, welke hier weinig natuurlijke vijanden hebben.
We komen terecht in een zeer oud, maar mooi gelegen hotel. Het hotel is vervallen in de badkamer ziet er niet best uit. Er komt zelfs bruin water uit de kraan, gelukkig verdwijnt dit nadat de kraan lang heeft opengestaan. We besluiten dan ook maar één nachtje hier door te brengen.
De komende vier dagen brengen we dus door in het stadje Listvyanka aan het meer. We overnachten bij een local, die boven haar huis een aantal kamers heeft gebouwd. Het ruikt er naar hout, de prijs is laag en de douche is heerlijk. Al met al een prima uitvalsbasis om het meer te verkennen. We genieten van de heerlijke vers gerookte vis (omul), shaslick, plof (Russische nasi) en proberen wat verschillende biertjes, tis hier net alsof we op vakantie zijn. Een mooie hike van 30 km mag niet ontbreken. Op een redelijke zonnige dag, doch koude dag, beginnen we aan " the great baikal trail". Na een redelijk taai begin door het bos bereiken we uiteindelijk de kust, vervolgen onze route langs de kliffen en wandelen over de verlaten witte strandjes. Wat ons wel opvalt is dat er veel Chinezen zijn, onderweg pikken we nog een gestrande Chinees op welke we van voedsel en water voorzien. We besparen jullie daarbij weer een artikel in het AD van een vermiste Chinees rond het baikal meer (bedankjes kunnen geplaatst worden onder in de rubriek hieronder). Door haar worden we bedankt met haar email adres en zijn altijd welkom als we info nodig hebben. Uiteindelijk moeten we nog rennen om de boot terug te halen van 5 uur, omdat die van 6 helaas vol was. De boot is in mum van tijd weer terug en we vragen ons enigszins af waarom wij over dat stukje 6 uur gewandeld hebben. Toch zullen we iedereen aanraden hier te wandelen, te genieten van de rust, prachtige natuur, een frisse bries, mooie stranden en het vele moois het meer ons te bieden heeft.
Na de nodige ontspanning aan het meer gaan we terug richting Irkutsk. We ervaren de enigszins oude grauwe stad met zijn vele Siberische houten huisjes, mooie kerken, grote markt, lange boulevard en enkele gedenkmonument welke ons herinneren aan de oorlogsslachtoffers in de tweede wereld oorlog. Ook doet het ons beseffen dat Rusland ook de nodige levens heeft moeten opofferen om Europa te ondersteunen en onder de greep van Hitler vandaan te komen. Naar zeggen werden de Russen met zeer schaars gereedschap op pad gestuurd wat mede heeft geleidt tot hoge sterfte cijfers. Irkutsk heeft ons positief verrast wat waarschijnlijk ook beïnvloed is door het mooie weer wat ons gegeven was. We besluiten de dag met een Russische kop borsch, wat een bietensoep is, af te sluiten.
Nadat vele mensen ons hebben geadviseerd toch naar het Olkhon island te gaan, en wij niet erg gebonden zijn aan tijd, besluiten we het advies op te volgen. Het gevolg is een 6 uur lange hobbelige busrit richting het midden van het baikal meer. Met een pondje worden we overgebracht waarna we nog een uurtje in het busje mogen zitten stuiteren en daarbij voorzien worden van een gratis massage. Het eiland is namelijk (nog) niet voorzien van geasfalteerde wegen, wat het vervoer moeilijker maakt en daarmee de echte massa misschien wel voorkomt. Toch zien we ook dat er erg veel hotels in aanbouw zijn en hopen dat het eiland zijn mooie en ongerepte natuur zal behouden. Omdat het laagseizoen is, wat we begrijpen doordat het al redelijk fris is, zijn vele locaties al dicht. Toch besluit een local de poorten voor ons te openen als ze hoort dat we met vier personen voor 3 nachten komen. In de bus hebben we namelijk twee Nederlandse mannen (Niels en Jan Maarten) ontmoet van 30 jaar welke samen op reis zijn, het is dusdanig gezellig dat we alle dagen samen zullen optrekken. Eigenlijk is het meer een weekendje weg met vreemden, wat leidt tot vele leuke en interessante gesprekken.
We blijken wederom een perfecte uitvalsbasis te hebben wat we ervaren na een wandeling van 5 minuten. Deze brengt ons naar een klif en geeft ons mooi uitzicht op de zonsondergang. Blijkbaar waren meer mensen op dit idee gekomen en het stikt hier dan ook van de Chinezen met enorme camera's en naar vermoeden ladingen sd-kaarten. Want die Chinezen die knippen er op los met de meest geavanceerde apparatuur. Al neemt door de massa (wat trouwens relatief is) de magie toch een beetje af, het blijft een mooi uitzicht. Later blijkt dat foto's maken ook best een sociaal event is, door wat foto's van anderen te maken ben je zomaar in gesprek met mensen over heel de wereld! Wanneer de avond valt, het eiland zijn opgedane warmte snel verliest en de sterrenhemel + Melkweg zichtbaar worden door de weinige luchtvervuiling, sluiten we dag af met een wandeling door het dorpje.
Het eiland zal de volgende dag per mountainbike verkend gaan worden en met goede fietsen gaan we op pad. Na enige tijd wordt ons duidelijk dat dit niet het eerste beste terrein is om te gaan mountainbiken en zeker niet voor beginners, zoals ons. Het eiland heeft namelijk nogal een gevarieerd landschap, van bijna woestijnzandachtige taferelen, vlaktes en duinen, tot aan bossen en bergjes en hoge kliffen langs de kust.
De eerste echt grote beklimming blijkt dan ook enorm te zijn. En onder redelijk wat gevloek en getier stappen we uiteindelijk allemaal van de fiets. Nu echt sporten toch al een tijdje geleden is blijkt dit toch wel een uitputtingsslag. Albina loopt op het puntje van haar tong (wat er best pijnlijk uitziet) en heeft eigenlijk geen energie meer over. (Albina typt nu: "Het was echt echt echt heel zwaar. Geloof me. Had ik maar meer lessen spinning gevolgd!") Toch lopen we naar de top en zien daarna gelukkig een afdaling. Langs een droog meer bereiken we uiteindelijk de andere kant van de kust wat ons toch een voldaan gevoel geeft. Afdaling was binnen tien minuten (klim duurde een uur) en ging gepaard met tranende ogen, hobbelde fietsen en gigantische snelheden. Ik vlieg nog twee keer uit de bocht, maar kom er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf. Aan de kust schijn je hier zeerobben te kunnen zien, maar helaas spotten we die niet. Twee Russische stellen, die ons voorbij zijn gekomen in een 4x4 jeep, voorzien ons van lekkere soep en komkommers en tomaten. Vers water halen we uit het meer en vol goede moed starten we de terugweg. Deze bleek langer dan we dachten. Na een tour van 40 kilometer in totaal 7 uur nemen we plaats aan het avondeten met een pijnlijke reet en vermoeide benen.
Daarnaast besluiten we het meer te verkennen met een tour en zien daardoor het grootste deel van de westkust en komen uit bij het meest noordelijke puntje. Het blijkt de moeite waard en levert ons prachtige uitzichten op. Als lunch krijgen we oegasoep, ook wel vissoep, bereid op een klein vuurtje en is erg lekker. Deze hele tour zitten we in een klein busje, ohja. Ik had jullie al ingelicht over die massage... , nou dit ging er nog even wat harder aan toe. We hebben redelijk respect voor de chauffeur en hebben denk ik nog nooit over zulke slechte wegen gereden.
De volgende dag worden we alweer vroeg opgepikt door een chauffeur om terug te gaan naar Irkutsk. In 6 uurtjes staan we weer op de markt, nemen afscheid van onze ontmoette medereizigers en zoeken toch enigszins vermoeid ons hostel op. Na een aantal dagen redelijk basic op het eiland trakteren we onszelf deze avond op een flesje wijn en sushi.
Vandaag verlaten wij met de tram Irkutsk over de rivier naar het treinstation. Nadat we de zomer en de herfst al hebben ervaren in Rusland, begint nu de kou het land te bereiken. Met enige sneeuwvlokken in lucht verlaten we het station voor toch één van de mooiste treinritten tot nu toe. Door de heuvels (wat zorgt voor een bochtig spoor) en langs het Baikal meer vervolgen we onze reis naar Ulan-oede. Dit zal onze laatste stop in Rusland zijn. Naar horen en zeggen zijn hier de Mongoolse invloeden al sterk zichtbaar. Wij hebben al kunnen ervaren dat de mensen in Siberië er donkerder uitzien en qua uiterlijk in ieder geval niet lijken op het volk uit Moskou. Zo komen we langzaam maar zeker dichtbij de Mongoolse cultuur en het is mooi om de kleine verandering waar te kunnen nemen door meer dan 6000 km met de trein door een land te reizen.
We voelen ons beide fit en zijn klaar voor nog meer avonturen. Zo nu en dan is een vast plekje ook wel fijn en dit doet ons dan even aan huis denken. Toch overwint onze nieuwsgierigheid om het nieuwe te ontdekken van de huiselijke gevoelens, daar hebben we immers in de toekomst nog genoeg tijd voor. Jullie zien ons nog lang niet weer terug!
-
02 Oktober 2016 - 17:53
Fre Prakken:
Weer een mooi verhaal om te lezen -
02 Oktober 2016 - 21:36
Ingrid Beeftink:
Mooi! Xxx -
03 Oktober 2016 - 04:14
Jaap Toering:
another interesting story about Mongolia and the miles you are travelling by train incredible. your story
telling is so good we both feel as we made this trip. and hope you will both keeping writing reports.
Helena and Jake -
03 Oktober 2016 - 07:10
Jelena:
Mooi verchal kids ,goede reis veder -
03 Oktober 2016 - 11:09
Karin:
Lieve Nick en Albina,
Wat weer een mooie update van jullie reis, prachtig geschreven. Fijn dat jullie het zo goed naar de zin hebben. Nu op weg naar Mongolië en richting de kou, dus Nick, toch maar een Siberische jas kopen! Vanuit grote afstand probeert moeders haar invloed toch nog een beetje uit te oefenen, haha. Kijk uit naar jullie volgende overzicht. Heel veel plezier en denk goed om elkaar!
Dikke kus,
Mam -
04 Oktober 2016 - 09:33
Henk:
Leuke verhalen en wat een mooie reis. Nog veel plezier. -
05 Oktober 2016 - 19:30
Opa En Oma Nijp:
Lieve Nick en Albina.
Met heel veel plezier jullie reisverslag gelezen.
Prachtig zoals jij alles omschrijft.
Jullie beleven en zien heel veel,wat een avontuur.
Zien uit naar het volgende verslag .
Groetjes en dikke kus opa en oma.
-
05 Oktober 2016 - 21:33
Piet Kooistra:
Hallo Nick en Albina
Bedankt voor jullie leuk en vooral boeiend verhaal.
Heel mooi en dapper wat jullie allemaal doen.
Wees voorzichtig maar geniet vooral en pas goed op elkaar.
Lieve groetjes van Jannie en Piet uit een warm Spanje -
05 Oktober 2016 - 21:33
Piet Kooistra:
Hallo Nick en Albina
Bedankt voor jullie leuk en vooral boeiend verhaal.
Heel mooi en dapper wat jullie allemaal doen.
Wees voorzichtig maar geniet vooral en pas goed op elkaar.
Lieve groetjes van Jannie en Piet uit een warm Spanje -
05 Oktober 2016 - 21:33
Piet Kooistra:
Hallo Nick en Albina
Bedankt voor jullie leuk en vooral boeiend verhaal.
Heel mooi en dapper wat jullie allemaal doen.
Wees voorzichtig maar geniet vooral en pas goed op elkaar.
Lieve groetjes van Jannie en Piet uit een warm Spanje -
05 Oktober 2016 - 21:33
Piet Kooistra:
Hallo Nick en Albina
Bedankt voor jullie leuk en vooral boeiend verhaal.
Heel mooi en dapper wat jullie allemaal doen.
Wees voorzichtig maar geniet vooral en pas goed op elkaar.
Lieve groetjes van Jannie en Piet uit een warm Spanje -
05 Oktober 2016 - 21:33
Piet Kooistra:
Hallo Nick en Albina
Bedankt voor jullie leuk en vooral boeiend verhaal.
Heel mooi en dapper wat jullie allemaal doen.
Wees voorzichtig maar geniet vooral en pas goed op elkaar.
Lieve groetjes van Jannie en Piet uit een warm Spanje -
06 Oktober 2016 - 12:43
Aly En Henk:
Moi Albina en Nick,
Wat een fantastische reis!! We zitten hier zielig te doen in Turkije bij een temperatuur van bijna 30 graden en jullie gaan heerlijk de kou tegemoet..... We zijn erg jaloers ! Geniet van de reis en van elkaar!
Lieve groet
Aly en Henk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
