lombok is geweldig!

Nieuw eiland, nieuwe avonturen en daarmee nieuwe reiservaringen. Gedeeltelijk vanuit een hangmat ergens midden op het eiland lombok, met uitzicht op de twee na grootste vulkaan van Indonesië begin ik met het op papier zetten van onze nieuwe update.

Na een mooie periode met vrienden op Bali, en een paar dagen relaxen met zijn tweeën op gili air is het tijd om onze reis te vervolgen! In de ochtend dat we het eiland verlaten ontdekken we dat mijn schoenen zijn gestolen. Na vele excuses van het bungalow resort loop ik op blote voeten naar de haven om ons te laten transporteren naar de overkant, het eiland Lombok. Het eiland is groter en minder ontdekt dan Bali en het grootste deel van de bevolking is moslim in plaats van hindoe zoals op Bali.

We nemen de lokale boot die je voor minder dan een euro naar de overkant brengt, telkens wanneer er 35 tickets verkocht zijn vertrekt de boot. Het grappige is dat we helemaal niet weten waar we heen willen en het openbaar vervoer hier ook niet geweldig blijkt te zijn. En het mooie van een slechte planning is de gecreëerde flexibiliteit! We ontmoeten Indonesische toeristen uit Jakarta op de boot die een auto hebben gehuurd en ons gratis mee willen nemen, helemaal super. De jongen blijkt duik instructeur op gili air en het meisje heeft al haar vakantie dagen (welgeteld 9)van 2016 ingezet om hier op vakantie te gaan. Ze zetten ons af bij een leuke homestay in Singigi die gerund wordt door een Nederlandse vrouw.

Na vele tips van het zeer vriendelijke personeel besluiten we om vandaag een tour in de omgeving te maken en morgen te starten met een vijfdaagse scootertocht.

Naast het verkennen van de omgeving staat ons nog een taak te wachten, slippers kopen! Want na een boottocht, autorit, restaurant, aankomst in hotel en scootertocht met blote voeten is het toch echt tijd om wat schoeisel te halen. Na een mooie weg langs de kustlijn met ongerepte stranden komen we in de hoofdstad Mataram aan. Enkele malen stoppen we om een shop te vinden en constant stoppen er mensen om te vragen waar we heen moeten. Een meisje is zelfs zo vriendelijk om ons naar een winkel te begeleiden. Met slippers van 80 cent om de voeten gingen we een moskee bezoeken en daarna op zoek naar een bekende tempel. Onderweg rijden we door vele rijstvelden en na vaak vragen vinden uiteindelijk de tempeltreden omhoog, die bewaakt worden door vele apen. Een gids staat erop om mee te gaan omdat hij meent dat de apen agressief zijn, dit vinden we prima omdat we beide geen helden zijn. Bij het bewandelen van de treden komen we vele hindoeïsten tegen, gekleed in witte kledij slepen ze veel voedsel naar boven. Ze zullen overnachten op de top en bij zonsopkomst een offer brengen. Iedereen wil met Albina op de foto, wat ik natuurlijk wel begrijp maar na een half uur ook wel mooi is geweest. We zien nog net hoe een enorm zwijn gespiest door bamboe de berg opgedragen wordt. Een mooi geheel om mee te maken en aparte gewaarwording om zoveel met vreemden op de foto te gaan. Op de terugweg maken we mee wat de traditionele bouw van een tweede verdieping is. Mensen uit vele dorpen worden bijeengehaald en er staan echt bijna 100 man emmertjes met cement door te geven. Nog eens iets anders dan het 1-2-3 huis van kooi. Bij terugkomst in de homestay zijn alle kinderen bijeengekomen om te voetballen in de tuin, natuurlijk speel ik mee, wat het tot een super dag maakt!

Tot zover bevalt Lombok super en we hebben er pas één dag doorgebracht. Vandaag zullen we aan onze tour beginnen en starten de dag met een bananenpannenkoek, laten de grote bagage achter, krijgen een Italiaanse scooter met groot zitvlak en vertrekken naar bestemming onbekend. De verlaten stranden langs de kust zijn bedekt met zwart vulkaan zand zijn en omringd door palmbomen. Door middel van een goed bochtige en steile weg, welke uitzicht oplevert over de kustlijn, rijden we verder. Onderweg stoppen we bij een klein strandtentje en bestellen lunch. Ik verwacht vis te hebben besteld, dit klopt ook.. echter zijn het viskoppen. En deze laat ik (on)dankbaar achter.

Het vervolg van de trip gaat de bergen in en brengt ons dichtbij de vulkaan. We vinden een zeer leuke en goede plek om te slapen met uitzicht op rijstvelden en de wolken (welke de vulkaan bedekken). Albina heeft last van haar knieën en daarom relaxen we de middag rond de accommodatie en zien dat een enorme regenbui de mysterieuze vulkaan zichtbaar maakt, welke daarna snel weer achter nieuwe wolken verdwijnt. Ondertussen brengt een tochtje op de scooter me langs dorpjes waar ze niet vaak toeristen zien en het leven primitiever is. De mensen leven voornamelijk van landbouw en spenderen hun ochtenden op rijstvelden. Daarnaast verbouwen ze koffie en preparen en drogen dit voordat het naar de fabriek gaat. De eigenaresse van onze accommodatie schotelt ons nog een kopje zelfgemaakte senaru koffie voor. De samenstelling bestaat uit een kilo rijst en kilo bonen. Het smaakt enigszins als chocomelk en bevat een hoop drap. Albina vindt het ranzig en voor mij als 'niet koffie' drinker smaakt het eigenlijk wel goed.

Ook bezoeken we de watervallen van Senaru, het blijkt het half uurtje lopen door de natuur meer dan waard. Ondertussen worden we nog geïnterviewd door een groep studenten die cultuur onderzoek uitvoeren. Met een groep van zes dames staan ze met meerdere telefoons om ons heen. Waarschijnlijke komt dit door Albina haar intelligente uiterlijk of misschien toch gewoon omdat ze buitenlanders moeten interviewen. Bij de waterval ben ik zo stoer om op een boomstam te klimmen, waar ik ongeveer net zo snel weer van af donder. Alsof ik schoonspringen en snoekduiken combineer, lig ik in een mini seconde 1,5 meter lager en mag van geluk spreken dat mijn schedel niet uiteen gebarsten is op een rots. Naja misschien iets overdreven maar ik mag van geluk spreken dat ik het er met enkele schrammen vanaf heb gebracht. Albina is de rest van de dag van slag en waarschijnlijk lig ik vanaf nu aan een ketting om verdere gevaren te voorkomen. Het is trouwens een beste waterval, in kracht en hoogte, en is zoals heel lombok omgeven door groen.

Na een laatste blik vanaf deze kant op de vulkaan starten we onze Italiaanse scooter en rijden richting de donkere wolken. Het zal een rit van 80 kilometer worden via een weg gelegen te midden tussen de vulkaan en het omringende gebergte. We merken al gauw dat we de bergen ingaan en de temperatuur daalt en de kans op regen neemt toe. Het duurt dan ook niet lang voordat we de eerste druppeltjes op ons huid voelen. De druppeltjes maken plaats voor druppen welke vervagen door een stortregen, gauw zoeken we een schuilplek tezamen met een aantal anderen onder een afkapje bij een woning. Na een tijdje gaan de rolluiken van de woning omhoog, staan we min of meer in de woonkamer en worden we uitgenodigd om te schuilen. Echter wijzen we het aanbod met onze enigszins natte kleding beleefd af. Wanneer het opgeklaard lijkt starten we wederom de scooter, een stortregen gooit roet in het eten en binnen een minuut ben ik kletsnat. Albina had gelukkig een poncho en warme trui. Nu we toch kletsnat zijn besluiten we door te rijden echter zit ik klappertandend de heuvels op te rijden en kopen we na de regen (zeer logisch) een poncho tegen de wind.

Na de regen klaart het volledig op en kunnen we de steile weg langs de vulkaan vervolgen. In het dal op hoogte, genaamd sembalun, doet men zijn voordeel met de vruchtbare grond. Zo zijn er vele aardbeien te vinden bijvoorbeeld, daarnaast leeft het stadje deels van toerisme omdat het een goede uitvalsbasis is om de vulkaan te beklimmen. Het is echter laagseizoen (regenseizoen) en dus erg rustig. Na het dal klimmen we naar het hoogste punt van de weg rond de 1900 meter boven zeeniveau. Dit levert ons een overzicht over het dal op. Mensen kijken ons wel beetje aan met onze poncho's in de zon. Daarnaast zijn er vele apen te vinden. Ook gedurende de afdaling, welke ons door jungleachtig gebied leidt, zien we vele apen. Waar het bovenop toch fris was, voelden we gedurende de honderden meters die we afdalen de warmte ons tegemoetkomen.

Aan de andere kant van de vulkaan is het voornaamste gewas rijst. De rijstvelden zijn erg groen en omringd door bananen bomen. Onderweg pikken we een zeer gekleurde horizon mee die zijn gloed laat vallen op de rijstvelden die onderwater staan. Relatief snel hebben we een super accommodatie gevonden met uitzicht op de rijstvelden en in de achtergrond de impressie volle vulkaan. We hebben een bungalow op palen met een leuk chill ruimte eronder. We praten een tijd met een personeelslid, hij leert ons Indonesisch en wij hem Engels. De avond vliegt voorbij en na een laatste blik op de sterrenhemel zijn we snel vertrokken na deze super dag!

In de ochtend krijgen we wederom pannenkoeken voorgeschoteld, beetje fruit on top en klaar is Kees. Nog steeds vallen de ontbijtjes ons zwaar maarja het is inbegrepen en we zijn Nederlander dus eten zullen we...

Na een zeer slome ochtend vanaf mijn kant, gebeurd er in de ochtend niet veel meer dan hangen in de ervoor gemaakte hangmat. We zouden met een lokale jongen afspreken die we hadden ontmoet op 1 van de eilanden echter verloopt de communicatie moeizaam. Hierdoor lopen we elkaar helaas mis. Samen met twee koppels uit het hotel en de eigenaar gaan we de omgeving verkennen. Onze eerst stop is bij iemand thuis, de Australiër waarmee we op pad zijn wil wat weed hebben en dat groeit hier her en der (rustig maar ouders, wij doen dat soort dingen niet). Van de familie krijgen we thee en lekkernij. Hierna gaan we naar een traditioneel dorpje waar ze doeken weven, zeer hard werken voor weinig geld is onze indruk. Na afloop komen we in een shop waar we natuurlijk wat kunnen kopen. Volgende stop is bij een koffie maker, wederom een soort klein dorpje waar de vrouwen gelijk beginnen vuur te maken. In een wokpan wordt daarna de rijst geroosterd tezamen met koffie & cacao bonen. Volgende stap is het malen in een soort grote kruidenkom. Met grote knuppels staan ze om en om in de bak te stampen, het zijn net de flinstones. Wanneer we dit zelf proberen blijkt het zwaarder dan gedacht. Het geheel neemt een uur in beslag, in tussentijd spelen we wat spelletjes met de kinderen. Ze hebben heel simpel een aantal elastiekjes die ze ophangen aan een takje en er vanaf moeten schieten, hoe makkelijk kan vermaak zijn. De koffie vinden we allebei niet echt lekker en er zit wederom veel drap in. Aan het eind krijgen we een zakje koffie mee, we zoeken nog steeds liefhebbers.. Half rijst, half koffie en een vleugje cacao. Als bijgerecht krijgen we gestoomde banaan, wat als aardappel smaakt. Omdat we nog geen accommodatie voor de nacht hadden nemen we afscheid en beginnen aan een twee uur durende rit van centraal lombok naar zuid lombok.

Wat voor ons als een doodgewoon ritje lijkt, is bij nader inzoomen toch niet zo gewoon. We zullen jullie even meenemen op een ritje lombok en wat we zo algemeen zien. Het verkeer is relatief rustig doch zijn er minder regels van toepassing en is het meegaan met de flow de beste manier om hierin te integreren. Links en rechts zal je ingehaald worden, maar zolang je snel genoeg rijdt heb je daar geen last van! Op onze ritten lopen er waterbuffaloo's en koeien over de weg, moet je goed oppassen op de toch in grote getale aanwezige straathonden en zien we aapjes in de bomen. Trucks afgeladen met mensen is ook een normaal tafereel, vaak gekleed in traditionele kledij, komen vele hoofden gehuld in tulbanden boven de achterkant van de laadbak uit. Wanneer we achter deze trucks rijden krijgen we vaak nieuwsgierige blikken wat daarna overgaat in zwaaien en een voorzichtige glimlach. Een ander tafereel heeft te maken met openbaar vervoer, de visie vol binnen is niet vol buiten wordt hier veelvuldig toegepast. Het resultaat is dat het dak vaak ook afgeladen is met mensen die daar rustig een trek van hun sigaretje nemen. Op de desbetreffende rit zien we twee optochten, welke kleine files tot gevolg hebben. Met veel muziek en gedans gaat men door de straten, het is zondag en we vermoeden dat het daarmee te maken heeft. Na de optocht komen we in een bruiloft terecht waar de bruidegom net van huis wordt gehaald. Als mensen met kinderen ons zien, worden de kids vaak aangespoord om te zwaaien en waarbij ze twee vrolijke handen van ons terugkrijgen (nog nooit van vrolijke handen gehoord maar het klonk wel grappig). Al met al een hele belevenis dus en nu vergeten we waarschijnlijk nog een groot deel omdat het voor ons niet eens allemaal meer opvalt.

Na de rit van twee uur beginnen we met onze hobby... het zoeken naar een propere accommodatie. Nu lag meneer zijn eis weer eens hoog, wat resulteerde in een anderhalf uur durende zoektocht en waarna we met wat gevloek en getier weer bij accommodatie 1 uitkomen. Heerlijke efficiëntie zo aan het einde van de dag. Na een bord nasi in de warung(naam voor lokale goedkope eetgelegenheid, bordje nasi voor een euro) en wat geslenter over markt zijn we er vroeg klaar mee voor vandaag. We overnachten in het zuidenwind lombok in het stadje genaamd kuta, gelegen aan de kustlijn, welke morgen in alle rust verkend zal gaan worden.

In de ochtend "stranden" we bij de eerste de beste korrels voor een duik in het heldere zoute water. Bij het volgende strand kopen we twee kokosnoten en hebben een heerlijk gesprek in een strandhut waarna we een heuvel opklimmen om wat uitzicht over de kustlijn te hebben. Waar we ook uitzicht over hebben zijn de donkere wolken die ons tegemoet komen en enigszins roet in het eten gooien. Echter is het na een goede lunch weer helemaal opgeklaard en vervolgen we de kustroute. Verlaten witten stranden omringd met groene heuvels is ons uitzicht vandaag. De zonsondergang bekijken we vanaf het bekendere tangjung aan beach (kennen jullie wel toch..?). Na een kleine wandeling zijn we bovenop de groene heuvel en nadat de zon is gedaald veranderd de lucht in een kleurenparadijs. De kustlijn hier is fantastisch en moeilijk in woorden te omschrijven toch een kleine poging hier, groene heuvels welke deels uitgesneden zijn door het klotsende zoute water, kliffen aan de rand en een enorme baai welke met de zee verbonden is door een kleine opening. Het parelwitte strand, turquase blauw water en palmbomen op de achtergrond maken het uitzicht compleet. Als twee tortelduifjes kijken we naar de veranderende luchten alvorens we terugkeren naar de homestay.

De volgende dag besluiten we ons verblijf nog een nacht te verlengen, omdat het hier te mooi is om alweer te verlaten. Het is soms wel lastig, omdat we aan het visum vastzitten en aan het einde van onze indonesie trip ook veel moois op de planning hebben staan. Echter voelt het heerlijk wanneer we een knoop door hakken en in dit geval een dag langer gaan blijven. We gaan er wederom op kust onderzoek uit, kopen ananas bij een lokaal jongetje van 10 die ons te slim af is, en dobberen in het water waar we zo nu een dan een schildpad boven zien komen. Op het volgende stand hadden we afgesproken met gasten van de accommodatie om weer te gaan proberen surfen. Het blijkt supergunstige plek (selong belanak) om te oefenen. Ook Albina wil het nu toch eens proberen. Na een aantal dappere pogingen en meer zouthappen dan surfen geeft ze het op. Hierna probeer ik het nog totdat ik van top tot teen verschrompeld ben, echter zijn de pogingen zonder al te veel succes helaas.

Nog vermoeid van de dag ervoor geven we het de volgende ochtend bij hoog water nog een kans. Een iets groter bord blijkt wonderen te doen en al gauw sta ik daadwerkelijk een aantal keer te surfen op de golven. Albina is helaas haar bikini vergeten en heeft de zoute smaak van gisteren daarnaast nog steeds in de mond. Enigszins verbrand en voldaan na het surfen nemen we afscheid van onze Canadese vrienden, stappen op de brommer met al onze spullen en gaan verder het eiland verkennen.

Het voelt weer vertrouwd samen op pad, Albina achterop en opzoek naar de niet toeristische weggetjes. Nu is dat hier niet erg lastig en er liggen overal redelijke wegen. Via de kust komen we in de bergen terecht waar we ons bevinden tussen vele rijstvelden, wellicht dat dit ook de reden is dat er goede wegen liggen.. Voor het transport wellicht. Het werk op het land is zo goed als allemaal handwerk en we zien vrouwen en mannen, met een kleine sikkel in de hand en zakken vol op hun hoofd van het land komen.

Omdat de wegen dusdanig rustig zijn wil Albina ook graag proberen een stukje te rijden, en zo geschied, ik achterop relaxen en Albina gefocused op de weg. Ze leidt ons langs een vissersdorpje, waar de netten onder kleine huisjes op het water hangen. Daarna keren we door de iets drukkere hoofdstad terug naar sengigi, tevens het startpunt van onze lombok trip. In de avond moet er nog een nog het een en ander geregeld worden en dat gaat niet zoals we willen. Er zijn wel honderd toeristen bureaus en ze zeggen allemaal iets anders. We wilden graag een 4 daagse boottocht doen naar Flores, alleen na veel informeren blijkt het aan het eind van de avond toch niet mogelijk. Dat gaat dus een busje, bus, Ferry, bus, minibus, Ferry tocht van 30 uur worden.

We vonden lombok geweldig, hebben leuke mensen ontmoet maar ook onze eigen gang kunnen gaan. De vrijheid van een scooter en klein tasje op de rug is heerlijk! En bijna op alle plekken hadden we een dag langer willen blijven echter zijn we aan het reizen om veel te zien en kiezen daar dus ook voor. Daarnaast is ons visum "maar" twee maand, en dat is relatief kort voor een land als Indonesië. En we hadden al een nauwkeurige selectie gemaakt!

Nu we al bijna 4 maand van huis zijn, hebben we zo nu en dan ook wel last van heimwee. Gedurende Nederlandse kerst had ik wel veel zin om even thuis te zijn en Albina had hetzelfde gedurende Russische kerst. De hele familie samen zien, doet ons ook realiseren hoe goed we het thuis hebben en maakt een terug keer van al deze prachtige plekken een simpele beslissing!

Heel veel liefs!