China, tot ziens!
Blijf op de hoogte en volg Nick
15 December 2016 | China, Guilin
Na het mooi gelegen Dali vertrekken we richting de grote stad Kunming. Als we in de ochtend vroeg op het enorme treinstation komen zijn we verbaasd om ook de Zwitsers te zien. Ze wilden gaan hitchhiken, echter had de vader er niet zoveel trek in. In Kunming gaan ze couchsurfen en wij hebben ook een berichtje uitgezonden, maar hadden helaas nog geen reactie. Samen stappen we in de trein en kletsen nog wat. Onze coupe is zogezegd niet echt rustig en relaxed. Met 8 man op 3 vierkante meter en keiharde bankjes is nog niet eens het probleem. Maar de constante Chinese reclame die door de speakers galmt, mensen die altijd schreeuwend met de telefoon bellen, enorm smakken tijdens het eten en ga maar door. Tja, ik had even mijn erger moment hier. Trouwens, dit kan ook komen omdat ik een puzzel probeerde te maken die voor geen meter lukte. Na een lange 5 uur komen we aan in Kunming, nog een uur wachten op de bus maakt de dag compleet. Toch sluiten we de dag goed af met een lekker diner en laat Albina haar nagels doen. Dat laatste was ook niet bepaald een succes. Na een uur onderhandelen over het design geeft Albina ze enigszins vrijbrief om er wat van te maken. De designs die Albina wilde waren zogezegd nogal ouderwets, te moeilijk of moest je extra bijbetalen. De bedoeling was in ieder geval dat marineblauw/donker blauw zou worden met een beetje zilver. Twee uur later, een hoop gelach en onzekerheid over de nagels, is het dan eindelijk klaar. En het moet gezegd worden; Albina kan nu zo in Las Vegas aan het werk. Daarnaast is een oranje veiligheidsjackje in het donker niet meer nodig, ze glinstert er namelijk over en reflecteert ook nog eens. Gelukkig hebben ze het in 6 lagen gedaan en zal er dus snel weer af zijn... Kuch kuch. Al met al geen succes. Onze dorm past vandaag wel bij de dag, een redelijk zieke man ligt hier te kuchen en bezorgt ons niet de beste nacht tot nu toe.
De volgende dag verkennen we de stad, in het hostel lopen we toevallig een eerder ontmoette Nederlander tegen het lijf en ontmoeten we nog een Canadese Chinees. Samen slenteren we door de toch wel enorme stad die zo'n 10 miljoen inwoners heeft. We lopen langs het meer welke vele meeuwen huishoudt en bezoeken een mooi aangelegd tempelcomplex. Daarnaast bezoeken we een soort van dierenmarkt en iets wat een bloemenmarkt moet voorstellen, Echter kunnen ze hier nog een hoop leren van de Nederlandse bloemisten. In de avond nuttigen we een paar biertjes om de dag gezellig af te sluiten, en daarnaast om een goede nachtrust te krijgen zonder al dat gekuch van onze kamergenoot aan te moeten horen.
Kunming staat bekend als goede uitvalsbasis voor de rijstvelden, maar ook voor het zogenaamde "stone forest". Het laatste genoemde is ons doel voor de dag. Met onze slaperige koppen staan we met dezelfde groep bij de bushalte om de lokale bus te nemen richting het busstation. Echter hebben ze deze stations buiten de stad geplaatsts om zo minder bussen door de stad te hebben rijden, wat opzich positief is. Iets minder positief is de volle bus en een uur durende busrit van 13 kilometer. Na het overstappen kost het nog eens twee uur om uiteindelijk tot het park te komen.
Om jullie enigszins een beeld te kunnen laten vormen van 'het stone forest' zal ik proberen een omschrijven te geven. Het stenen woud is een verzameling stenen. Wordt al een stuk duidelijker toch... Het park is een apart landschap met vele rotsformaties. Tegelijk met hoge gebergtes op de wereld is dit gebied omhoog gekomen en bloot komen te liggen. De vele vormen zijn ontstaan door het oceaanwater en later door het regenwater wat tussen de spleten doorsijpelde. Je kan prachtige wandelingen door het goed onderhouden park maken en je laten verassen door het aparte landschap. De foto's moeten de rest even projecteren op jullie netvlies. Na een mooie dag hebben we helaas een terugreis van vier uur nodig, lange reistijd werd mede veroorzaakt door een file. Ons favoriete restaurantje is gelukkig nog open, en zo sluiten we de dag af met een goed bord vol verse noodles. Want ze maken de noodles hier zelf en het handwerk om deze slierten tot stand te brengen is al een kust opzich.
Het gebergte vlakbij de stad geeft een mooi overzicht over de enorme stad met zijn grote hoeveelheid flats. Daarnaast grenst de stad aan een groot meer welke na een mooie hike berg op goed te bezichtigen is. De lokale markt op zondag is een echte belevenis. Ze verkopen naast de gebruikelijke groentes en lekkernijen ook levende kikkers, vissen en schildpadden. Toch wel een aparte gewaarwording. Wij besluiten onszelf sinds tijden op een lekkere sandwich te trakteren en kopen alle ingrediënten op de markt. Ook kopen we een tas vol fruit waar we de komende dagen nog mee moeten sjouwen, zoveel lekker fruit! Van bananen en mandarijnen tot de grote papaya vruchten. Naast de lokale levendige markt is de stad rijk aan kleine parken. Ons hostel grenst aan twee van deze parken en een hels kabaal op zondag trekt onze aandacht. Wat blijkt, het park is afgeladen met oudere mensen die samen muziek maken op de mooiste instrumenten. Iets minder is dat er bij elk "bandje" een vrouw door een microfoon staat te krijsen. Wat ons pijn doet aan de oren, vinden de Chinezen blijkbaar prettig en ze zitten dan ook in grote getale te luisteren. Het kan trouwens ook zijn dat de toeschouwers dusdanig op leeftijd zijn en het geluid dus niet daadwerkelijk doordringt. Dit verklaart wellicht wel waarom ze nog enigszins vrolijk met zijn allen in het park zitten. Er wordt veel gedanst en ze doen aan een soort duet liederen waarbij constant iemand anders de microfoon overneemt. Al met al een echte Chinese ervaring en prachtig om te zien dat ouderen op deze manier samenkomen.
Kunming is voor ons ook een reünie, we zien namelijk alle mensen terug van het hostel in Lijang en hebben een leuk feestje die eindigt in een kleine discotheek. Laat in de nacht werken we nog een broodje ei naar binnen en sluipen onze slaapkamer in om niemand wakker te maken. Last minute hebben we besloten om morgen het vliegtuig te pakken richting het noorden genaamd zhangjiajie, ook wel het avatar park genoemd.
Op aanraden van het hostel lopen we drie uur voor onze vlucht richting de busservice die ons naar het vliegtuig zou moeten brengen. Na een zware wandeling met al onze pakalarie komen we erachter dat de bus net vertrokken is en de volgende pas over een klein uur gaat. We kijken direct op ons horloge en beginnen hem al te knijpen, maar besluiten toch een gokje te wagen. Een uur lang nagelbijtend in de bus zitten we enorm te stressen. Precies een uur voordat de vlucht vertrekt komen we uiteindelijk aan. Albina rent het vliegveld in en ik probeer op de voet te volgen met al onze bagage, wat nog niet heel makkelijk bleek, die kleine is toch sneller dan gedacht. Gelukkig vinden we snel de goede balie en je mag blijkbaar tot 45 min voor de vlucht nog bagage inchecken. Hadden we uiteindelijk nog tien minuten speling ook! Wat nog wel even op onze zenuwen werkt is dat nadat we de tassen op de band hebben gelegd we apart worden geroepen en Albina haar tas in een speciale kamer terugzien, van de band af dus. En we hadden nog niet genoeg gestrest. Wat bleek, ze hadden een mes gezien, na deze geshowed te hebben kregen we hem gelukkig gewoon mee en kon de tas via de band het vliegtuig in. In het vliegtuig bleek dat ik een upgrade naar het business gedeelte had, waarschijnlijk omdat we als allerlaatste ingechecked hadden en het vliegtuig overbooked was, maarja cruyff zij altijd elk nadeel heb zijn voordeel... Of was het andersom, naja maakt ook niet uit jullie begrijpen het punt wellicht wel.
Omdat we geen hotel geboekt hadden besluiten we ons door de taxi te laten afzetten bij het busstation, hiervandaan vertrekken we morgenvroeg naar het park. Hij vraagt nog of we het zeker weten omdat het tegen deze tijd (22:00) redelijk uitgestorven is, maar we besluiten voor een avontuurtje te gaan. Nu stond er toevallig nog 1 Chinese man met een bordje met Chinese text en een paar foto's van een hotel kamer. Na een korte onderhandeling kunnen we de kamer voor 8 euro krijgen en volgen hem door kleine steegjes naar een koud, maar schoon hotel. Albina controleert de kamer, komt tevreden terug en dat is voor mij het teken om onze spullen naar boven te sjouwen. De communicatie blijkt hier lastig, echter komen we met gebaren en een vertaler een heel eind. En krijgen het voor elkaar dat we morgen onze spullen hier een nacht mogen achterlaten om in het park te gaan slapen en daarna terug te keren. Omdat we toch al op budget tour zijn (en waren erg moe) dineren we met een kopje instant noodles en zoeken ons warme bedje optijd op.
Met een zak vol dumplings en een Chinese oliebol in de hand stappen wede volgende ochtend in een klein busje, die alrijdend langs de straat mensen en pakjes oppikt. Na een dik uur staan we dan aan het begin van het park, wat een van de mooiste nationale parken van China zou moeten zijn. Onze studentenkaart werkt helaas niet omdat we ouder zijn dan 23 en moeten daardoor de volle pond van 40 euro betalen. Albina probeert ze in haar beste Chinees nog mee te delen dat studeren in Nederland nu eenmaal lang duurt, maar daar hebben ze geen boodschap aan. Studenten zonder werk zijn toch nog gewoon studenten... Of noemt men dat werkloos? Wij prefereren student of fulltime reiziger boven werkloos in ieder geval.
Met onze rugzakjes vol met voedsel en spullen om een nachtje in een geusthouse in het park door te brengen starten we de wandeling door het enorme park. Door het bos aanschouwen we de enorme stenen pilaren welke door de natuur zijn gevormd. Door de vallei (golden whip stream) komen we uit bij de start van een steile wandeling omhoog. Gedurende deze klim realiseren we ons dat het best warm en vochtig is in het park. Gutsend van het zweet klimmen we opwaarts en dineren op de helft met onze zelfgemaakte sandwich. Eenmaal de top bereikt, hebben we daadwerkelijk een prachtig uitzicht van bovenaf. Langs het ravijn genieten we van het bijzondere landschap. Waar ik toch wel wat last van hoogtevrees heb loopt Albina zo een honderden meters hoge brug over. De route brengt ons tot een natuurlijke verbinding tussen twee van deze enorme pilaren. Waar we dit op het moment niet direct realiseerden, wordt dit zichtbaar als we later terugkijken en zien dat we over een soort natuurlijke brug hebben gelopen met een enorme afgrond.
Waar het weer tot de middag goed is geweest, slaat dit helaas om wanneer we ons in een klein busje naar de top verplaatsten. Het is hier dusdanig mistig dat er minder dan 5 meter zicht is. Daarnaast is de temperatuur gezakt en laat Albina haar fysieke gesteldheid ons voor het eerst van de reis in de steek. Het verwachte prachtige uitzicht is niet meer dan een witte vlakte en het vinden van een guesthouse is dan zo makkelijk nog niet. Na uren dwalen door de mist zijn we de wanhoop bijna nabij. Echter begrijpt een buschauffeur in het park ons eindelijk en belt een bekende op. Een tien minuten later zitten we in een auto die ons over de mistige, en daardoor gevaarlijke wegen, naar een guesthouse brengt. Door de mist voelt alles verlaten en koud aan, zo ook onze kamer. Vochtige bedden en een vieze badkamer zijn nou niet de beste omstandigheden voor een ziek iemand. Echter hebben we geen andere opties en besluiten de kamer te nemen. Met de vele meegenomen vitamines proberen we Albina er weer een beetje bovenop te krijgen zodat we morgen nog wel kunnen genieten van het park.
Na een redelijke nachtrust doe ik de volgende ochtend een check of het iets opgeklaard is, echter geen goed nieuws, nog steeds potdicht van de mist. Albina haar fysieke gesteldheid is niet optimaal en na een poging later op de berg, die niet veel uithaalt, besluiten we enigszins somber het park te verlaten. Dit blijkt nog een enorme opgave en helaas niet mogelijk per bus. De enige optie is een zeer prijzige kabelbaan te nemen of een wandeling van meerdere uren naar het dal. Op dat moment komen we gelukkig bekenden tegen met hetzelfde probleem. Met hetzelfde lot wandelen we in 2 uur naar beneden, nemen de bus uit het park en de volgende bus terug richting ons hotel. We vertikken het om extra voor de verwarming te betalen, want 8 euro voor twee man in een grote kamer is toch al best veel... Naja na een heerlijk warm badje (die zo klein is dat het lijkt alsof het voor pygmeeën is gemaakt) en daarna onder de wol, belooft een knusse en warme nacht te worden.
De volgende dag lassen we een rust en uitziek dag in, kopen tassen vol fruit en tomaat met gebakken eieren op de hoek. Ook breken we onze hoofden over het volgende land wat we graag willen aandoen. Daarnaast besluiten we na de rustdag (morgen) nogmaals het park in te gaan, omdat we toch enigszins teleurgesteld het park hadden verlaten. Nu blijkt het Franse koppel ook bij het park te zijn aangekomen en plannen daarom samen een wandeling.
Wederom met een zak dumplings stappen we in de bus richting het park. Echter zijn we goed aangekleed omdat het constant rond het vriespunt is. Het weerzien met het Franse koppel voelt als vanouds door onze reis, en al gauw zijn er druk in gesprek en lopen door de vallei. Het weer is prachtig, echter laat het ons ook het begin van de winter proeven. Her en der ligt al sneeuw, zien we enkele ijspegels en de traptreden zijn veelal bevroren. Waar we de route deels hetzelfde bewandelen staat de dag toch vooral in teken van het zoveel mogelijk nieuwe plekken in het park ontdekken. Het park is werkelijk enorm en je zou hier vele dagen kunnen wandelen.
Bijna aan de top treffen we vele wilde apen in de bomen en op het pad aan. Dit maakt het al meer dan waard dat we langer zijn gebleven dan verwacht. De vele apen zijn nieuwsgierig en komen dichtbij, soms zo dichtbij dat het angstig is en het lijkt alsof ze ons omsingelen. Op het moment ik door de lens kijk om een foto te maken en de aap ineens mijn richting inspringt deins ik terug. Gelukkig springen ze niet op ons en brengen we het er zonder kleerscheuren vanaf. Omdat we het maximale uit de dag willen halen gaan we aan het eind van de dag nog met de bus naar het allerhoogste punt om vanaf daar af te dalen. Daarnaast kiezen we de lange route waardoor we echt in een enorm tempo naar beneden moeten over de bevroren traptreden. Er zijn verder geen andere mensen meer en niemand zal ons missen bij de uitgang. Om 6 zal de laatste bus gaan en als we die missen dan gaan we toch wel problemen krijgen om het park weer uit te komen. Waar de dames toch enigszins gestresst zijn, vinden de mannen het beetje risico een avontuur opzich leuk. Uiteindelijk dalen we in de helft van de tijd joggend de berg af voordat we enigszins in de bewoonde wereld komen en gelukkig in de laatste bus een plaats bemachtigen tussen het personeel welke het park verlaat. Volledig voldaan na een prachtige dag met de beste uitzichten nemen we nu "definitief" afscheid van de fransozen en nemen het busje terug. Omdat we langer dan verwacht in het park zijn gebleven en nog de nodige wensen in de resterende 5 dagen in China hebben, besluiten we om morgen met het vliegtuig richting het zuiden te vliegen naar de plaats Guilin.
Het vliegveld blijkt splinternieuw maar ook heel rustig te zijn. Een uur van te voren kunnen we de bagage pas kwijt en lopen dan richting ons vliegtuig voor de komende 1,5 uur. We grappen eerst wat over de kleine vliegtuigjes die er staan. Echter wanneer de bus ons daadwerkelijk bij een klein propeller vliegtuigje afzet kijken we elkaar toch even benauwd aan. Zullen we hier mee op pad gaan...? Het antwoord blijkt 'ja'. Enigszins gespannen horen we de propellers hun eerste slagen van de vlucht maken en niet veel later zitten we redelijk hoog in de lucht. Het is enigszins lawaaierig, maar toch een aangename vlucht en nieuwe ervaring. Na een lange busrit van het vliegveld plus lange wandeling vinden wij in Guilin een leuke en schone overnachtingsplaats (met een super zachte, schone, luxe tweepersoonsbed & badkamer).
Guilin blijkt een aangename stad en de iets zuidelijkere ligging maakt de temperatuur ook aangenamer. Na de kou van het park kijken we wel echt uit naar een heerlijk zonnetje. De stad leent zicht uitstekend voor een wandeling langs de kleine kanalen en parken met kaartende ouderen langs de waterkant. Ook bezit de stad een aantal leuke meertjes die in de avond erg mooi verlicht zijn. Met name de pagoda's lichten mooi op, waarbij de lichten gereflecteerd worden in het meer. Op de food market proberen we een bordje oesters en laten het ons goed smaken. Daarnaast aanschouwen we een danswedstrijden op het grote plein middenin de stad. De dansgroepen hebben allemaal mooie kostuums en treden op met wit geschminkte gezichten. Het valt ons meer op dat Chinese dames de witte kleur associeren met schoonheid en daarom make up gebruiken met whitening effect.
Naast de stad bezoeken we de nabij gelegen rijstvelden. Nouja nabijgelegen... het kost ons 3 uur met het openbaar vervoer om er te komen. Ondanks dat het niet het juiste seizoen is blijft de omgeving een bezoek waardig. Waar de rijst in oktober geoogst is, zijn de terrassen nu helaas niet groen of goud maar over het algemeen bruin. Wij wandelen even door het dorpje, klimmen de berg op en dalen door de rijstvelden weer af naar beneden. In de dorpjes wonen de zogenaamde long hair vrouwen, deze knippen hun haar maar 1 of 2 keer in het leven. Ze hebben enorm veel haar, mam hier moet je toch echt nog harder je best voor doen om zo'n toupet te bemachtigen. Na een aantal uur hebben we het ook wel gezien en laten de vermoeiende benen ons in de steek. Zal best eens te maken kunnen hebben met de vele afgelegde kilometers van de vorige dagen. Een reis van wederom meer dan 3 uur brengt ons terug naar Guilin. Alhoewel het echt een mooie dag was vragen we ons af of we de enorme reis en dure entree prijs het waard waren om in een dag op en neer te gaan. Op de wandeling terug werken we nog wat lokale noodles naar binnen en maken ons op om verder richting het zuiden naar Yanshuao te verkassen.
Yanshuao blijkt een uit zijn voegen gebarsten stadje in een prachtige omgeving. Na een simpele busrit over een zeer slechte weg (ze zijn een snelweg aan het aanleggen) en een zware wandeling komen we aan bij een geadviseerd hostel welke net buiten de drukte ligt, over een zwembad bezit en nette kamers heeft (sudder street hostel).
Waar de omgeving zich uitstekend leent om te fietsen besluiten we een fietsje voor 1,5 euro te huren en de omgeving te gaan verkennen. de omgeving bestaat voornamelijk uit het zogenaamde karsgebergte en is rijk aan kleine rivieren, aalscholver vissers en bamboe vlotten welke tegenwoordig gebruikt worden om toeristen een tochtje op het water te laten ervaren. Wij fietsen twee dagen door het heerlijke landschap, doen een mooie wandeling naar de maansikkelberg en relaxen bij de rivier. Om weer op krachten te komen dineren we meerdere malen bij een lokaal tentje. Je krijgt hier een kom die je tot de nok (en als Nederlansse tatta gaat hij tot de nok vol) toe mag vullen met een grote verscheidenheid aan groenten. Zo'n 300 gram groenten wordt dan bereid met een lekker sausje. Een kom vol rijst erbij en 1,5 euro verder keren we gevuld terug naar het hostel. Wij denken wat ze daar kunnen moet toch zelf ook lukken..? Daarom gaan we de volgende avond de lokale markt op en kopen zakken vol groente, verse noodles en eieren. Hiermee kookt Albina ons eerste zelfgemaakt maal in China. Dit bij gebrek aan keukens op andere accomodaties en de lage prijs in de lokale restaurants. We komen namelijk tot de conclusie dat zelf koken niet goedkoper is. maar wel minstens zo lekker en goed om zelf weer eens een maal te hebben gekookt.
Wat we ook in Yanshuao moeten beslissen is wat ons volgende avontuur gaat worden. Na bijna drie maand reizen zijn we toch ook wel enigszins reismoe en toe aan vakantie. Ons oorspronkelijke plan om richting HongKong te gaan blijkt een prijzig plan te gaan worden. Daarnaast speelt de overtuigingskracht van Michiel, die ons graag naar Bali wil hebben, ook een rol. Waar we deze beslissing al tijden voor ons uitschuiven moet het er nu toch echt van gaan komen, ons visum verloopt namelijk al over een dag! Achteraf zijn we wel super blij dat we niet van tevoren al de volgende vlucht hadden vastgelegd, we hebben namelijk 3 week langer over de route gedaan dan verwacht en dat was het meer dan waard!
Uiteindelijk blijkt er een verassende wending aan het geheel te komen. Susanne heeft goede vrienden (genaamd Leonie en Sander) in Singapore wonen, die toevallig de volgende dag op vakantie gaan en ons het geweldige aanbod doen om zonder vergoeding gedurende hun vakantie in het appartement te verblijven. Waar we zo verlangden na een paar dagen niksen besluiten we dit aanbod met beide handen aan te grijpen en direct tickets richting Singapore te boeken van Canton in China. Dus geen HongKong meer omdat het te duur ging worden, maar een vlucht naar de duurste stad ter wereld Singapore it is!
Achterop een motor verlaten we Yangshuo. Op onze laatste dag verkassen we nog naar het kleine dorpje Xingping, bekend van het twintig Yuan biljet en een zelfde mooie omgeving als de dagen ervoor. We klimmen naar de top van het Laozhai Shan gebergte om een blik te werpen op het karsgebergte en de rivier die door het gebied heen snijdt. In de namiddag lopen we een rondje over de markt. Onze ogen gaan naar de vleesafdeling, we kijken elkaar ongemakkelijk aan en zien in elkaars blikken dat we hetzelfde denken; dit was een hond. Na vele markten in China moeten wij op onze laatste dag een dode hond (of wat er van over was) tegenkomen op de markt. Verschillende gevoelens kwamen naar boven; raar, vies en zielig. Wellicht zijn zij dit gewend en is het voor ons als buitenstaanders iets ongebruikelijks. Misschien denken zij ook zo over ons stukje kipfilet? Later horen we dat het eten van een hond steeds minder normaal wordt, en dat het alleen in sommige gebieden nog gebruikelijk is.
We verlaten Xingping met de hoge snelheidstrein die ons in 3 uur richting Canton brengt. Dit blijkt een van de grotere steden van China, en daarmee sluiten we in immensiteit af. Met geluk lopen we een Canadese local tegen het lijf die mee op zoektocht gaat naar een hotel. We eindigen in stijl: in een goedkope kamer sluiten we af met een Chinees diner. Het kost ons in de morgen anderhalf uur om van de ene kant naar de andere kant van de stad te komen (over een immense stad gesproken). De mensen duwen zichzelf daadwerkelijk in de overvolle metro, wat daarmee weer een ervaring opzich is. Eenmaal in het vliegtuig overdenken we de afgelopen 45 dagen in China en komen tot de volgende samenvatting waarna we met een grote glimlach in slaap vallen.
De immensiteit van China heeft ons laten reizen als bezetene, om de enorme diversiteit aan cultuur en natuur tot ons te nemen. Met zijn enorme afstanden en moeilijke communicatie heeft China ons laten werken om van a naar b te komen. Daarvoor kregen we een enorme verscheidenheid aan landschappen terug waarmee China ons gedurende de 45 reisdagen verrast heeft. We overdenken met een glimlach al onze avonturen en vele prachtige locaties welke we hebben bezocht gedurende onze reis. De vele toeristen werkten soms op onze zenuwen, echter blijven er genoeg rustige plekken over in zo'n groot land. Dit betekent ook dat er nog vele plekken te ontdekken zijn in China en er nog wensen genoeg over zijn om ooit terug te keren. Voor nu nemen we afscheid en kijken de nieuwe avonturen met veel enthousiasme tegemoet!
Heel veel liefs,
Nick en Albina
-
16 December 2016 - 09:06
Aly En Henk:
Hallo Albina en Nick,
Wat een onvergetelijke reis toch!! Geweldige ervaringen en je leert ook elkaar,
hoe dan ook, nog weer beter kennen, nietwaar?
We zijn erg nieuwsgierig naar het vervolg.
Lieve groet,
Aly en Henk
-
16 December 2016 - 18:25
Fre Prakken:
Weer een mooi verhaal, al deze verhalen verdienen een reisverhalenboek. kijk weer uit naar het volgende hoofdstuk -
25 December 2016 - 17:27
Jan En BEtsy Brontsema:
Lieve Nick en Albina
Prettige Feestdagen -
31 December 2016 - 12:52
Trijntje Dijkstra:
Wat weer een geweldig verslag,geniet ervan.Fijne jaarwisseling.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley