Genieten van de Bacuit archipel!

Na een zeer ontspannen periode in Malapascua was het wederom tijd voor een (lange) reisdag, die uiteindelijk nog veel langer uitpakte dan verwachtte.

Bij het verlaten van het eiland proberen ze ons nog een hogere prijs te laten betalen voor de boot vanwege het zeer lage aantal passagiers. Wij geven aan dat we dan wel wachten tot er genoeg zijn, een minuut later vertrekken we dan toch voor de standaard prijs....

We beginnen de dag in een kleine roeiboot welke ons naar de grotere banka brengt. Na een half uur stappen we over en nemen we een 5 uur durende bus welke ons naar de hoofdstad van cebu brengt. Na enige wachttijd en een lunch is het tijd om het vliegtuig in te stappen naar Palawan. Ons oorspronkelijke plan was om hier de nacht door te brengen, echter heeft de avond iets anders voor ons in petto. Op internet hadden we gelezen over een mogelijke Ferry welke ons naar een klein eiland in het noorden van Palawan zou kunnen brengen. We gokken het erop, stappen in een tricycle naar de haven en staan een kleine periode met twee tickets in onze hadden voor de Ferry die zal vertrekken om middernacht. De Ferry is beter dan verwacht, we hebben tickets voor het airconditioning gedeelte en slapen op een grote slaapzaal. Waar bovenop het dek vollop wordt gekaraoked komen wij in gesprek met een leuk Filipijns gezin. De volgende ochtend hebben we vanaf het dek uitzicht op de archipel en arriveren zoals verwacht in de namiddag op het eiland Coron. Al snel vinden we een hotel en zakken na een reis van 34 uur onderuit op het terras met een koud welverdiend biertje in de hand.

Coron city stelt niet veel voor en draait grotendeels op toerisme. De reden waarom we hier zijn is de beroemde onderwaterwereld plus de archipel met zijn vele limestone eilanden en lagoons. De onderwaterwereld is prachtig, naast mooie koralen zijn er ook vele Japanse schepen de zijn gesneuveld gedurende de WWII tegen Amerika.

Wij besluiten om de eerste dag op een scooter te stappen om het eiland te verkennen. Echter heeft de reis van de afgelopen twee dagen ons dusdanig vermoeid dat er niet veel energie in zit. De erg lange afstand is dan ook iets teveel en wanneer een regenbui de pret nog iets verder bederft besluiten we een late lunch te nemen, bezoeken nog een teleurstellende waterval alvorens we terugkeren naar het hotel. In de avond zijn we blij verrast door de kwaliteit van het eten bij een klein lokaal en goedkoop tentje. Ook boeken we samen met twee Canadezen een priveboot om de volgende dag ons geluk in de onderwaterwereld te gaan beproeven. Voor ons beide een spannende dag, alleen Albina heeft de zenuwen behoorlijk te pakken omdat ze voor het eerst nu zelf zal moeten zwemmen en ook een training plus oefeningen zou moeten doorstaan. Hieronder valt ook de oefening om de duikbril vol te laten lopen met water en daarna weer te legen. Waar vele vrouwen water en speciaal zout water niet fijn vinden aan de ogen is dat bij Albina niet anders.

Na een onrustige nacht stappen we de volgende dag op de boot, Albina duikt samen met de Canadezen en de instructeur. Allereerst volgt er een korte training in ondiep water bij een klein eilandje. Hier worden allerlei oefeningen gedaan en Albina slaagt met vlag en winpel. Ze is zelf supertrots en mag dan de eerste duik gaan maken waarbij ze zelf zwemt (voorheen was de instructeur 1 op 1). Ze bereikt een diepte van 13 meter en zwemt om het Japanse scheepswrak genaamd east tangat heen. Helemaal enthousiast komen ze allemaal weer boven! Daarna is het mijn buurt om 1 op 1 met de instructeur een duik te maken, we zullen het schip ingaan en door de vele scheepsruimtes zwemmen. Dit blijkt wederom een nieuwe ervaring voor ons beide en de hoeveelheid koraal en marine life om een wrak heen doet ons enorm verbazen! De volgende duik hebben Albina en de Canadezen rust en ga ik met de instructeur naar een nieuw dieperliggend wrak toe. Dit is een 100 meter lang cargo schip, die de instructeur op zijn duimpje kent. Door allerlei nauwe ingangen doorgronden we tot diep in het schip, bij enkele ingangen schieten grote vissen naar buiten. Na een succesvolle tweede duik en een heerlijke lunch met verse vis is het tijd voor de laatste duik van vandaag een duik welke in teken staat van koraal. Het blijkt een prachtige ervaring te zijn en we blijven rond de veertig minuten onder. Met een voldaan gevoel, ondergaande zon en een goed gesprek varen door de archipel terug de haven van Coron city in. We hebben het dusdanig gezellig gehad dat we de volgende dag samen dineren en de jongens enthousiast over Canada vertellen... Waardoor er weer een nieuw nog te bezoeken land op onze al lange lijst is toegevoegd.

De volgende drie dagen doen we nog twee boottripjes en zijn helaas 1 dag ziek waardoor we besluiten ons verblijf een dag te verlengen om zo nog wel alle hoogtepunten te kunnen bezoeken. We denken iets verkeerd te hebben gegeten en na een zeer beroerde ochtend voelen we ons in de namiddag toch weer iets beter.

De twee tours staan voornamelijk in het teken van prachtig water, heerlijke stranden, meren omringd door rotsen, kleurrijke riffen en lekker eten. We krijgen grote tonijnen voorgeschoteld en hebben lol met de vele Filipijnse toeristen, het is namelijk vakantie periode. In de meren is het door een pas gebeurd dodelijk ongeluk alleen toegestaan om met reddingsvesten te zwemmen en we kunnen jullie vertellen dat het best lastig. Nu kunnen we veel uitgebreider ingaan op de boottrips maar een foto zal in dit geval het werk doen. De avonden spenderen we met het dineren in het lokale eet tentje die smaakvolle gerechten serveert voor twee Euro per stuk.

Na de enerverende periode verlaten we coron op een grote banka. We besluiten de langzame boot te nemen welke er 7 uur i.p.v 3,5 over zal doen MAAR we besparen wel een tientje de man... Tja het leven van een reiziger gaat niet over rozen. De reis gaat wederom door de archipel en met een tricycle vastgebonden op de punt van het schip laten we coron achter ons en zetten vaart naar het zeer toeristische El Nido. Na een voorspoedige boottocht zetten we voet aan wal op het hoofdeiland van de provincie palawan. Het stadje ligt er prachtig bij en is omringd door hoge kliffen wat vanaf water een mooi gezicht is.

Na goed zoeken en onderhandelen vinden we een leuk privé onderkomen en hebben voor het vallen van de nacht nog tijd om het stadje te verkennen en een programma te maken voor de komende dagen. Er staan wederom twee boottochten op het programma en maken nog een scootertocht, ook besluiten we een klim op de kliffen welke El Nido omsingelen te arrangeren.

De boottochten zijn erg druk en toeristisch maar brengen ons naar echte pareltjes, van witte bounty stranden tot verborgen meren en lagoons. De foto's zullen wederom het werk moeten doen. Maar 1 van de stranden is bijvoorbeeld alleen bereikbaar door een nauwe ingang van een meter breed die je op een verborgen strand brengt. Ook de lagoons zijn prachtig van kleur en zijn toegankelijk door smalle doorgangen. Wij huren een kayak en beleven een heerlijke middag. We zwemmen deze dagen veel, genieten van erg goede lunch met veel vis inclusief grote krabben en garnalen.

Het beklimmen van de klif start al om vijf uur in de ochtend i.v.m de hitte en uitzicht met opkomende zon. De klim
blijkt een leuke uitdaging maar een kleine anderhalf uur later staan we dan samen aan de top en hebben uitzicht over de hele baai, vele foto's volgen. De klim naar beneden blijkt iets lastiger maar om 8 uur zijn we vermoeid terug in het hotel. Na enige rust stappen we op de scooter die ons bij 1 van de mooiste stranden brengt die we gezien hebben in de filipijnen. Het is een kilometers lang wit strand met aangrenzend vele palmbomen. Twee nadelen, het strand is alleen bereikbaar via een kilometers lang onverhard weggetje en ten tweede komen er zand vliegjes voor. Ze hebben mij(nick) goed te pakken gehad en in de avond kom ik spontaan onder wel honderd enorm jeukende bulten te zitten. We eindigen de avond op een speciaal strandje met dusdanige coördinaten dat we lekker op het strand romantisch naar de ondergaande zon zitten de te kijken.

De laatste avond spenderen we met een Zweeds koppel welke we ontmoet hebben op de boot. We sluiten af met een aantal biertjes, lokale rum en natuurlijke verse vis. Je kiest je vis uit en ze preparen hem voor je op de aangegeven wijze. Albina geniet van een hete plaat met gegrilde inktvis. Zo sluiten we de fillipijnen op een smaakvolle manier af.

Na de vorige korte analyzes van het land moeten we toch vaststellen dat er ook veel armoede in het land is. We hebben het gevoel dat het ons minder opvalt omdat de mensen altijd buiten zijn en het zonnetje "altijd"
schijnt. Echter zijn veel huizen niet meer dat een soort plateau op palen omringd door gewoven bamboe. Het lijkt ons wel dat de mensen hier met weinig genoeg hebben, veel lonen liggen niet hoger dan 6 euro per dag en er wordt 7 dagen in de week gewerkt, maar de mensen zijn vrolijk en vriendelijk. In de avond spelen de mannen basketbal op 1 van de vele veldjes welke je werkelijkwaar overal vindt, van zanderige hobbelige vlaktes tot platen beton. Kinderen spelen hier nog uren lang een soort jeu de boule met steentjes of ouwehoeren uren lang in het zeewater. Helaas zijn er ook bedelende kinderen met verlepte kledingstukken en we hopen dat ze toch een mooie toekomst zullen hebben. Wij hebben iniedergeval genoten van de fillipijnen, de mensen, de natuur, het eten en de prachtige onderwaterwereld!

Onze laatste dag werd een lange reisdag, met een schurende busje die ons in vijf uur tijd naar het vliegveld brengt, hierna volgen twee vluchten alvorens wij om middernacht aan land stappen op onze nieuwe bestemming..... Taiwan! We moeten nu eerst op zoek naar een overnachtings plek maar hebben superveel zin om dit land te gaan verkennen en zullen jullie later een update geven, maar 1 ding is zeker het zal een nieuwe ervaring worden welke totaal anders is dan de Fillipijnen!

Groetjes vanuit Taipei!