Flores

Zoals jullie in de vorige update hebben kunnen lezen ging de boottocht naar Flores niet door en moesten we een alternatieve manier selecteren om het volgende eiland te bereiken. We kiezen ervoor om met meerdere bussen en ferry's te gaan, dat dit lang in beslag zal nemen wisten we al... Maar zo lang...? In de ochtend worden we al om 10:30 opgepikt om vervolgens om een vreemde plek om elf uur gedropt te worden. Hier zitten vele mannen die allemaal een of andere functie hebben in dit circuit. Geen idee waar ze allemaal hun geld aan verdienen, of betalen we echt zoveel teveel... Na een tijdje komen we op transport richting het busstation en moeten daar vervolgens nog eens vier uur wachten. We doden de tijd met het inslaan van etenswaren en het kopen van schoenen (nieuwe Adidas!) samen met medereizigers. Nadat er een tiental verkopers de bus in zijn geweest en ze ons extra proberen te laten betalen voor onze bagage, komt er nog een gitarist de bus in voordat we eindelijk vertrekken. De eerste busrit brengt ons van de hoofdstad richting de oostkust van lombok, hiervandaan gaan we met de bus op een twee uur durende Ferry. Opzichzelf een redelijk normale Ferry, echter start er een soort van Idols. Het is een redelijk lawaai en er zitten echt vreemde optredendens bij, na elk optreden gaan ze bij de mensen langs om wat geld te incasseren. Op het einde treedt er een vrouw in strakke jurk en hakken op, die redelijk wat mannelijke aandacht krijgt, het resulteert in vijf man om haar heen, 1 met het shirt omhoog.... Tja aparte gewaarwording.

Onder het licht van de maan rijden we langs de kustweg van Sumbawa en vangen een glimp op van de stranden. De bus brengt ons verder naar een inbegrepen avondmaal en daarna naar midden sumbawa, hier moeten we van bus wisselen om vier uur s'nachts, en daarna een uur wachten in het kleine gekleurde busje. De route gaat door de bergen en met een opkomende zon, vele rijstvelden en kindertjes die naar school gaan is het een leuke, maar vermoeiende, ervaring. De laatste stap is een Ferry van zes uur welke ons naar Flores zal brengen, deze moest waarschijnlijk wachten op hoogwater voor vertrek, na een aantal uur wachten vertrekken we dan. Met 15 km/u bewegen we ons lans een vulkaan en groene eilanden, ondertussen proberen we de verloren uren slaap enigszins in te halen. Na 30 uur reizen zetten we dan eindelijke voet aan wal in Flores, net zoals de Portugezen ooit hebben gedaan. De naam van het eiland is afgeleid van flora, echter zijn er niet veel bloemen etc te vinden zijn. Samen met vier medetoeristen zoeken we in de avond een tour voor de komende dagen, om het gebied vanaf het water te gaan ontdekken. Na lang wikken en wegen kiezen we een tour van 3 dagen en 2 nachten voor €70 pp. Samen met een Deens stel, een Vietnamees meisje en een Duits/Turkse man stappen we de volgende dag aan boord.

De tour vertrekt vroeg in de morgen en met enige vertraging vertrekken we dan op onze "cruise". Verwacht nu geen luxe, alhoewel we een cabine hebben is hier ook alles mee gezegd. Met tien man, op een bootje met drie cabines, bladerend verf, geen douche en een vijfentwintig jarige kapitein gaan we de wateren op die bekend staan om de enorme hoeveelheid stroming. Verstand komt met de jaren toch... Misschien nog niet oud genoeg?

Onze boot is erg traag en het neemt wel een aantal uren in beslag voordat we bij rinca island zijn. Naast het komodo eiland leven hier de angstaanjagende en tevens prehistorische komodo dragons. Rond de tweeduizend zouden er nu op beide eilanden leven. Bij de pier van het eiland hangt een bordje met verboden te zwemmen in verband met krokodillen en er hangen wat apen in de bomen aan de waterkant.

Via de houten steiger lopen we in spanning en vol verwachting het Rinca eiland op. Bij de entree betalen twee gidsen om ons gedurende de wandeling te begeleiden, er zijn namelijk al meerdere malen mensen aangevallen. Bij de hutten van de rangers spotten we direct een grote groep van de prehistorische beesten. Ze zien er angstaanjagend en waakzaam uit, toch wagen we ons op een aantal meter om het moment te bevriezen met onze camera. Op de foto is ook te zien dat we in een soort van starthouding voor een sprint wedstrijd zitten en hopen zonder struikelen weg te kunnen komen wanneer nodig. Hierna maken we nog een korte wandeling over het eiland alleen vinden helaas verder geen komodo dragons meer. Omdat we ze alleen rond het huis van de rangers hebben gezien bleef een echte zoektocht uit en was het achteraf enigszins teleurstellend dat we ze niet volledig in de natuur hebben kunnen spotten.

De motoren worden wederom gestart om de tocht naar onze overnachtingsplaats te transporteren. Dit blijkt een onwerkelijk groen en prachtig eiland (padar) te zijn. Een kleine wandeling brengt ons naar de top en biedt uitzicht over het kleine eiland welke aan beide kanten omringd is door parelwitte stranden. De avond valt snel en in het schaarse licht van de maan dalen we weer naar beneden. Eenmaal aan boord krijgen we een simpel avondmaal en leren onze medereizigers iets beter kennen. We duiken vroeg onze cabine in om fit de zonsopgang te kunnen bewonderen, Albina beleeft een zware slapeloze nacht aan boord en maakt meerdere rondjes aan het dek. Tegen vier uur viel ze eindelijk in slaap en heeft bewust de zonsopgang doorgeslapen. Gelukkig voor haar zit het weer niet mee en zit een zichtbare zonsopgang er niet in, waardoor er wat extra uurtjes slaap in de cabine gemaakt kunnen worden.

Wanneer we ons min of meer in open water bevinden, omringd door wat eilanden krijg ik het gevoel dat er iets niet helemaal goed gaat. We blijven maar kleine rondjes varen en er staat iemand op de kajuit met een rode handdoek te zwaaien. Zouden we dan echt een robinson crusoe avontuur gaan beleven gedurende onze reis? Wanneer ik vraag krijg ik geen respons. Toch maar even een kijkje achter nemen dan, daar zie ik het stuurmechanisme in de boot liggen. Na enige verbazing realiseer ik me dat we stuurloos in wateren met veel stroming liggen. Als ze daarna ook nog om een snorkel komen vragen, beginnen we ons toch wel af te vragen hoe dit gaat aflopen. Provisorisch zagen en timmeren ze het een en ander in elkaar, wat na een operatie van meer dan een uur blijkt te werken. Vervolgens kost het een klein uur om onze afgedreven kilometers weer goed te maken en de reis te vervolgen naar het zogenaamd pink beach (komodo island).

Deze stop blijkt uitermate geschikt om te snorkelen waar we dan ook heerlijk van genieten. Het koraal is hier prachtig en we genieten enorm! De nacht spenderen we wederom in een baai van een groen eiland. Waar het hier zomers vol ligt met boten zijn we samen met een ander klein schip de enige bezoekers. Onze gids meldt dat we gaan wandelen en dat dit best op blote voeten mogelijk is, nou dit heb ik geweten Pfff. Dat die mensen van jongs af aan voornamelijk op blote voeten lopen vertelt hij aan de top pas.

De volgende ochtend zien we wederom geen zonsopkomst, maar hebben wel een lekkere ochtend wandeling. Aan het begin van wandeling ligt de boot al met de romp tegen de bodem en het is afgaand tij. Bij terugkomst neem
Ik waar dat het water nog verder teruggetrokken is en de romp zich verder in de zandige bodem aan het ingraven is. Na het falen van gisteren neem ik het zeker voor het onzekere en maak het touw van de boom op het strand los. Aanvankelijk probeer ik de boot enigszins in beweging te krijgen; echter muurvast! Omdat ik weinig zin heb om hier de komende uren te spenderen, roep ik een bemanningslid, wanneer we er samen nog geen beweging in krijgen begint hij zich toch ook zorgen te maken. Niet veel later staan we met vier bemanningsleden, een Duitser en ikzelf aan de romp van de boot te duwen. Wanneer lompe kracht blijkt te falen besluiten we met stukken palmboom de boot deels uit te graven, centimeter voor centimeter krijgen we de boot achteruit. Echter is het niet genoeg en pas wanneer de Duitser een lang stuk bamboe en een steen als hefboom gebruikt duwen we de boot terug de oceaan in. Op de twee akkefietjes na was de bemanning perfect, de satelniet stond constant in verbinding met de kustwacht en alle zinkvesten bevatten de keurmerken van 1997. Een ding scheelt; het is laagseizoen en dan zijn er vollop boten bij de trekpleister om elkaar te hulp te schieten..... Naja samengevat de kwaliteit van de tour liet te wensen over, maar bij een blik richting de prachtige eilanden is dit snel vergeten.

Daarnaast naderen we manta point, jullie zullen het niet verwachten maar hier zijn dus manta's te vinden. Na enige tijd het water te hebben afgespoord zien we ze gedeeltelijk aan het wateroppervlak komen. Met de snorkel set en flippers staan we als zeemonsters klaar waar lenie t'hart trots op zal zijn. Echter wanneer we de mantas met een doorsnede van 5 a 6 meter onder de boot door zien zwemmen slaat de twijfel wel even toe. Uiteindelijk overwint de adrenaline en springen we de oceaan in om deze enorme beesten te kunnen aanschouwen. Op een gegeven moment worden we omringd door 5 mantas; dit is een geweldige ervaring. Wanneer ze met hun mond open op je af zwemmen om grote hoeveelheden plankton naar binnen te krijgen, zijn ze te aanschouwen op hun mooist. Al met al kan de dag en de komodo ervaring niet meer stuk! Om wilde dieren van zo dichtbij te kunnen ervaren is toch wel een droom die uitkomt. Alvorens we terugkeren naar de haven van Labuan Bajo, spenderen we de rest van de dag op een klein eilandje met parelwit strand, onder het snorkelen spot ik nog wat schildpadden.

Na vele aanbeveling om hier te gaan duiken, besluit ik om een dag mee te gaan aan boord om drie duiken te doen. Albina spendeert de dag met vrouwelijke taken zoals de was! Prima verdeling al zeg ik het zelf.

Er staan drie duiken op het programma, eentje rond een pinnacle, een drift duik met mantas en een duik voor micro-organism. Een pinnacle is een rots die gedeeltelijk boven de oceaan uitsteekt maar voornamelijk interessant is voor de hoeveelheid koraal and maritiem leven om de rots onderwater. De drift dive houdt in dat je laat meegaan door de stroming onderwater.

Naar horen en zeggen is het duiken hier niet gemakkelijk en stap daarom enigszins nerveus aan boord. Bij het uitgaan van de haven slingert de boot enorm en niet iedereen zijn maag is hier tegen bestemd. Met de overige andere duikers aan boord hebben we een gezellig gesprek. Zo is er ook een free-diver aan boord, deze kan met één flinke haal adem maximaal 5 minuten onder blijven. Het is een Noor, en thuis is hij speervisser van beroep. Eens wat anders dan bedrijfskundige... Genoeg bij-info, jullie zijn vast super benieuwd naar de duik.

De eerste duik was geweldig! Na tien seconden onder het water te zitten is de nerveusheid en angst verleden tijd en kan het genieten beginnen. We zien een drietal haaien en een enorme napoleon vis, naast al het andere wat de duik zo speciaal maakte. De tweede duik spotten we vele mantas en het is tevens een uitdaging om voor het eerst met stroming te duiken. De stroming is te sterk om tegenin te gaan en daarom hanteren we de go with the flow methode, lekker genieten van de aanwezige energie. Echter wanneer er een manta nadert moeten we naar de bodem om hem geen schrik aan te jagen. Op de bodem is het dan noodzaak om houvast te vinden. Door de stroming en het afgebrokkelde koraal, welke gevolg is van het dynamiet vissen uit het verleden, is dit nog een behoorlijke uitdaging en spenderen we zo toch nog een hoop energie. De derde duik is spannend omdat er zoutwaterkrokodillen vlakbij dit gebied leven, onze instructeur heeft hier nog nooit 1 gezien, maar mochten we eentje zien dan moeten we zo snel mogelijk het water uit. We zien er gelukkig geen en klimmen veilig weer aan boord na een rustige duik. In het begin van de avond sta ik 100euro lichter en een ervaring rijkeren wederom op de kade. Bij thuiskomst heeft Albina de was klaar echter is ze nog niet begonnen met eten. En zijn we dus wederom genoodzaakt om buiten de deur te eten, gado gado it is. Morgenvroeg zullen we samen met het Deense stel en Vietnamese meisje, 2 dagen over het eiland touren in auto met chauffeur.

Helaas begint de dag slecht, om 5 uur in de nacht klopt het Vietnamese meisje bij ons aan dat er bij haar ingebroken is! Ze had een kamer alleen en was twee minuten naar de openbare wc ruimte, met haar deur dicht maar niet op slot. Om ons hotel is een muur gebouwd en de poorten waren op slot, een zoektocht in de buurt levert alleen een tasje op met vele id bewijzen en bankpassen, helaas niet haar telefoon. Geschrokken besluiten we niet meer op bed te gaan en de politie en hoteleigenaar in te lichten, het schijnt hier vaker voor te komen helaas.

De autorit de eerste dag is 1 met vele bochten welke waarschijnlijk de directe gps afstand verdubbeld. Denk dat we nog nooit eerder een dusdanig lange weg met deze bochten hoedanigheid hebben bereden. De route bestaat veelal uit bebost gebied, kleine dorpjes en vele rijstvelden. We stoppen bij rijstvelden welke vanaf bovenaf op een spinnenweb lijken. Daarnaast proberen we Jack fruit, welke aan ons lijstje met vreemde fruit soorten toegevoegd kan worden.

Dag twee beginnen we bij het traditionele dorpje Bemo. Gelukkig is het laagseizoen en is het dorp niet overspoeld met toeristen. We worden ontvangen door een oude man die ons avocado's verkoopt en macadonian noten (?) laat proeven. De man is oud, heeft niet de beste kleding meer aan en heeft nog enkele tanden over die roodgekleurd zijn door een lokale drugs waar ze constant op kauwen. Ook lopen we een oudere tegen het lijf die nog Nederlands spreekt en op een van de door Nederlanders opgezette scholen les heeft gegeven. Het dorp bestaat uit speciaal gebouwde huizen gemaakt van riet met traditionele daken en vaak grote graven voor het huis. De vrouwen zijn druk met weven en willen graag de doeken (saroeng) verkopen.

Aan het einde van de dag bezoeken we een lokale hotspring, het is hier immers vulcanisch gebied. De hotspring is opgedeeld in een mannen en vrouwen gedeelte, het zijn twee kleine baden gescheiden door een muur die de privacy garandeert. Het vrouwelijk bad is lager gelegen en ze krijgen dus het vieze water van de manen voor de kiezen. Kiezen... Ja, want ze poetsen hun tanden hier ook, doen de was en scrubben en schrobben zichzelf grondig na een harde dag werken. Toch niet geheel fris om hier bij te zitten, ook is het dusdanig heet zodat we het toch niet lang volhouden en ik een uur na tijd eindelijk de hitte kwijt ben. Albina vindt het een onhygiënisch gebeuren en is de lokale mannen vanaf de zijkant aan het keuren, en de tieten wassende lokale vrouwen aan het aanschouwen.

In de nacht gaat de wekker vroeg omdat we vanaf het vulcanisch gebergte met drie gekleurde meren de zonsopkomst willen zien. Helaas wederom geen zonsopkomst (door de bewolking), maar nog steeds echt de moeite waard om hier de Mount kelimutu te beklimmen. Een makkelijke klim brengt ons naar de top, en biedt ons uitzicht op het turquase, donkergroene en blauwe meer. Door de chemische reacties in het water verandert de kleur zo'n drie keer per jaar. Na de afdaling nemen we afscheid van het Deense stel en droppen het Vietnamese meisje op het vliegveld. Wij spenderen de middag in maumere en twee buitenlanders op de markt zien ze hier niet erg vaak en is tevens voor ons een hele ervaring. We slaan wat fruit en snacks in voor een lange overtocht morgen. We gaan namelijke naar Sulawesi en de spreuk in ons boek luidt "mocht je de vorm van het land al vreemd vinden dan moet je het eens gaan bezoeken.." Of "roads less traveled" wij zijn iniedergeval getriggerd. Hoe de lange overtocht als enige toeristen verlopen is, leest u in het volgende hoofdstuk van "de tortelduifjes op verkenning".

We hopen dat jullie nog altijd plezier hebben aan het lezen van onze verhalen. Echter zien we maar van een kleine fanatieke aanhang reacties, mocht je het nu wel lezen laat dan een berichtje achter, we staan open voor tips en vinden het leuk om te weten wie ons volgen. Mocht het nu zo triest aflopen dat er helemaal geen reacties volgen, terwijl wij het gevoel hebben beroemde bloggers te zijn, dan zullen stug doorzetten om the american dream te realiseren. Nee zonder gekheid, gewoon subscriben en ons niet in verdriet achterlaten, we zijn al zo eenzaam!

Heel veel liefs en bedankt voor jullie overvloedige interesse!