Transmongolie express - deel 3

We vinden het leuk al jullie reacties te lezen en dit motiveert ons om zo nu en dan wat online te zetten. Omdat we veel meemaken zijn de verhalen wellicht aan de lange kant en dan zouden de foto's een uitkomst kunnen zijn. We begrijpen dat jullie drukke levens hebben en wel iets beters te doen hebben, op de gepensioneerden na natuurlijk! Dit verhaal vertelt over de periode tussen 1 en 6 oktober.

Na de mooiste treinreis tot nu toe komen we in de avond aan in oelan oede. We boeken snel een hostel (clean hostel) vlakbij het treinstation.

In dit hostel ontmoeten we een Frans koppel en een Rus die nogal adrenaline gedreven is. Een zeer koude avondwandeling brengt ons bij het grootste beeldhouwwerk van Lenin. We eindigen de avond in mooie kroeg (Churchill). Hier delen we onze reiservaring, wat leuke verhalen oplevert.

De volgende dag verkennen we het stadje. Het is een klein stadje waar je naar horen en zeggen de eerste echte Aziatische invloeden kan ervaren. In de ochtend bezoek ik een tempel gelegen op een heuvel met uitzicht op de stad. De wandeling brengt mij door de buitenwijk van de stad. Mensen halen hier met melkbussen water uit een waterpomp en er staan een aantal Siberische houten huisjes. Ook zijn er al enkele gera zichtbaar, wat de Mongoolse invloeden in de stad visualiseert. De tempel wordt bezocht door vele mensen en waar in de eerdere steden het Russisch orthodox heerste is hier duidelijk het Boedisme aan zet. De bezoekers volgen een vast ritueel, allereerst luiden ze klok en bidden?? kort. Daarna vervolgen ze de ronde met het ophangen van kleurrijke spreuken en ronddraaien van ijzeren blik???. Ook bezoeken ze de tempel om hun bezoek af te ronden. Al met al, zijn ze denk ik ongeveer een half uur bezig.

Wanneer ik steenkoud terugkom is Albina ontwaakt uit haar winterslaap. Met kleine oogjes kijkt ze me aan en ik besef me dat er maar een ding is wat iemand wil die uit een winterslaap ontwaakt, juist ja. Eten!! We lunchen in een Russische kantine welke echt goedkoop zijn en waar je voor 2 euro pp een goede maaltijd hebt.

Om het centrale plein in de stad vindt een hardloop estafette wedstrijd plaats waar we kort een kijkje nemen. Ook kopen we tickets voor een stukje theater ballet in een op het oog mooi theater. Voor 5 euro zitten we centraal en zullen goed uitzicht hebben.

Oelan oede blijkt een klein stadje welke zijn naam te danken heeft aan de naast gelegen rivier. De hoofdstraat bevat wat straatmuzikanten, bedelaars en verkopers. Omdat het toch wel erg koud is kopen we een paar dikke sokken op straat. Hier komen we erachter dat de taal ook deels afwijkt van het Russisch, althans Albina begrijpt niets van de verkoopster. De mensen ogen hier ook Aziatischer en lijken ons in de eerste oogopslag iets vriendelijker. Albina staat erop dat ik een jas ga kopen, omdat de temperaturen rond het vriespunt liggen klinkt dit niet onredelijk. Na enige tijd shoppen heb ik dan uiteindelijk een warme legging, sokken en handschoenen gekocht. Hopen dat het trotseren van de kou nu iets beter zal gaan.

In de avond bezoeken we het theater (ballet) en vinden het eerste deel niet erg vermakelijk. De muziek is nogal druk en op het podium gebeurt naar onze mening ook teveel. Gelukkig zijn de andere delen leuker en gaat de kwaliteit is omhoog. Gedurende de show is er een redelijk aangeschoten Rus die zich zichtbaar vermaakt en nogal overdreven meedoet. Dit geeft ons dan wel weer wat extra vermaak. De kostuums in de show zijn mooi en variëren veelvuldig. Na de show nemen we voor de laatste keer een Russische maaltijd en zijn benieuwd wat de Mongoolse keuken ons zal brengen. Want morgen zullen we met de bus richting Mongolië vertrekken!

Na bijna 7 weken Rusland en vele ervaring verder stappen we de volgende ochtend in de bus. Klaar voor nieuwe avonturen, culturen, mensen, eten en de veelvuldige landschappen. De busrit is redelijk comfortabel en brengt ons na een aantal uur bij de grens. Onderweg vertrekken we nog bijna zonder Nick, die iets te lang nodig had voor het toilet. Het is koud bij de grens en er ligt wat sneeuw. De overgang blijkt niet veel voor te stellen en gaat ons gemakkelijk af. De bus wordt nog even aan doorzocht, ook aan de onderkant door middel van loopgraven. Aan de Mongoolse kant wisselen we snel wat geld en nuttigen onze eerste Mongoolse maaltijd vol vlees. Vlak voor de hoofdstad (Ulaanbator) krijgen we een lekke band. Na een beste knal komen we tot stilstand en krijgen te horen dat een andere bus zal komen. Ondertussen stoppen er al verscheidene auto's om mensen mee te nemen. Dit blijkt hier gebruikelijk en dit zullen we later terugzien in het nomadisch bestaan waarbij mensen voor elkaar klaar staan. Uiteindelijk vervolgen wij onze reis in een volle lokale bus. Er speelt Mongoolse muziek en met zijn vele kleuren en lachende mensen voelt de bus bijna huiselijk aan. Twee uur later dan gepland komen we aan op het station waar we een pick-up hebben. Samen met een stel die we ontmoet hebben in de bus (een Amerikaanse en een Zweed) rijden we de avondspits van Ulaanbator in. De stad wordt doorkruisd door een 20 kilometer lange weg genaamd peace avenue, hier blijkt da de stad enorm is en over de laatste kilometers zullen we dan ook nog een uur doen. We delen even nummers uit met het koppel zodat we eventueel samen een tour kunnen gaan doen. Na een lange dag komen we aan in het hostel (city guest house) en blijken de enige gasten te zijn. Er zal niet veel tijd meer verstrijken voordat wel in onze kamer gecoverd met tapijten in slaap zullen vallen voor de eerste nacht in Mongolië.

Ulaanbator blijkt een moderne, enorme stad en is trots op het feit dat ze ooit het grootste rijk te wereld waren. Dit is zichtbaar in de standbeelden van ... Khan. Boedisme is het voornamelijkste geloof en de stad heeft dan ook vele tempels en monniken. Een treurig feit is dat veel monniken zijn omgebracht tijdens het communisme en de aantallen daardoor niet zo hoog meer zijn als 100 jaar geleden. We bezoeken de bekendste tempel in vroege ochtend en zijn daardoor toeschouwer van het ochtendritueel. Verder bezoeken we een prachtig nationaal museum en wonen een traditionele dansshow bij. Het keelzingen, prachtige kledij en de perfect klinkende traditionele muziekinstrumenten maken het tot een zeer geslaagde avond.

Totaal random ontmoeten we een mongools meisje in een restaurant die zeer behulpzaam blijkt te zijn. Ze heeft in Amerika gestudeerd en spreekt ook Russisch. Omdat wij samen met de Amerikanen nog opzoek zijn naar een tour besluiten we te informeren naar de juiste spots. Uiteindelijk blijkt dat ze jaren als tourguide heeft gewerkt en nu tussen twee banen in zit en ervoor openstaat om ons te begeleiden door het land. Dit zal dan zonder bedrijf gaan en daardoor een gunstige prijs voor ons hebben. Het blijkt allemaal bijna te goed om waar te zijn maar we besluiten het voor te leggen aan de Amerikanen. (Zweed wordt ook gezien als Amerikaan).

Deze blijken geïnteresseerd en we contacten haar dan ook direct voor een meeting in de avond. Om dit toch al lange verhaal iets in te korten... Er begint bij ons een spelletje om vertrouwen, zouden we niet gescamd worden..? Maar ze was zo aardig en spontaan dat we het nauwelijks durven geloven. Echter een dag voor we weggaan blijkt dat ze de baan heeft gekregen en volgende dag moet starten... En hoe nu verder.. Ze heeft al snel een nieuwe gids geregeld en zullen dezelfde dag nog alle inkopen doen. Ook besluiten we niet alles vooraf te betalen maar pas bij vertrek. We eten dezelfde avond nog met de groep en de gidsen. Daarnaast hebben we een Frans koppel ontmoet die ook gaat mee wil. De volgende ochtend vertrekken we dan ook met 8 mensen (inclusief chauffeur en gids) richting de landschappen van Mongolië. In een 12 daagse trip zullen een grote loop onder Ulaanbator gaan maken van 2600 kilometer. We gaan slapen in de traditionele tenten (Ger) en verplaatsen ons in een Russisch busje!

Tot over een tijdje!!